chaeyoung ondan hiç beklenmeyecek şekilde bakıyordu gözlerime birkaç adım daha yaklaşıp sokuldu bana, ellerimi hâlâ bırakmamıştı.
"nasıl bir anlaşmadan bahsediyorsun?"
dudağının kenarıyla gülümsedi ve özgüvenli bir şekilde kaldırdı başını.
"abini tanımak ister misin kim yerim?"
şaşırmamıştım, bu kız her şeyi duymuştu. bunu bildiği için beni tehdit falan mı edecekti? duyduğunu bildiğim halde şaşırmıştım çünkü bununla ne demek istiyordu anlamamıştım. şaşkın olduğumu fazla belli etmemeye çalıştım. yüzümü buruşturmuş bir şekilde konuştum.
"hangi abimden bahsediyorsun sen? abimi senden daha iyi tanıyorumdur emin olabilirsin"
"hangi abin mi? ama yerim, senin sadece bir tane abin var"
duymayı beklediğim şey bu değildi. iki kardeş olduğumu nerden biliyordu bu kız. beni korkuttuğunu düşünmesine izin vermek istememiştim.
"gizli bir hayranım mısınız chaeyoung hanım?"
alaycı bir şekilde sormuştum bunu fakat o da aynı alaycı ifadeyle yanıtlamıştı sorumu.
"sanırım... öyleyim."
otobüs gelmişti bile chaeyoung benden önce binmişti bense arkasından birkaç saniye baka kalmıştım. alt sınıflardan bir çocuğun omzuma çarpıp geçmesiyle dürtülüp kendime gelmiştim. hızlıca bindim otobüse ve cam kenarında ki boş yere oturdum. şaşkın şaşkın camdan dışarıyı izlerken bu sefer de chaeyoung'u camın yansımasından görmüştüm. hızlıca kafamı arkaya çevirdim. o ise gülümseyerek el sallıyordu. bir an önce eve gitmek istiyordum. bu nasıl bir anlaşmaydı böyle? daha doğrusu anlaşmayı kabul etmiş miydim? peki onun ne çıkarı olacaktı? bu sefer beni kendime getiren şey ani frendi. geldiğimi fark edip hemen inmek istedim otobüsten. chaeyoung arkadan seslendi bana.
"beni bekle."
fazla aldırış etmeden indim ve ilerlemeye başladım. dönüp bakmamıştım bile ama arkamdan söylediği şey dikkatimi çekmişti.
"jaehyun'un abin olduğunu biliyorum ama sizi duyduğumdan değil. ben kapı dinlemem yerim, söylemiştim değil mi?"
sinirli ve kafam karışık bir şekilde hızlıca arkama döndüm.
"sapık mısın sen?"
"aşığım sadece"
kıza doğru yaklaşıp ellerimi omzuna koydum.
"abimi tanıdığını söyledin ama ona aşıksın. onu gerçekten tanısaydın ona asla aşık olmazdın. yoksa aşık olduğun kişi ben miyim chaeyoung?"
kıkırdayarak konuşmaya başlamıştı. bu ciddiyetsizliği iyice sinirime dokunmuştu.
"üzülme yerim-ah, ama aşık olduğum kişi sen değilsin. anlaşmayı kabul ediyor musun? ben sana o nefret ettiğin abinin açıklarını söyleyeceğim sende onun benim sevgilim olmasını sağlayacaksın."
bu sapık abimden nefret ettiğimi bile biliyordu.
"aşık olduğun kişiye neden bunu yapıyorsun?"
"ona sahip olabilmek için küçük bir bedel"
"onunla konuşmuyorum bile, aranızı nasıl yapacağım?"
gözlerinde ki sinsi ifade yumuşamış gibi görünüyordu. saçlarımı kulağımın arkasına doğru itip yumuşak bir şekilde konuştu benimle. onunla ilk tanıştığımız zamanki gibi şirin konuşuyordu.
"yerim-ah, sanırım bilmiyorsun. kardeşler arasında ne olursa olsun aralarında ki bağ tam anlamıyla kopmaz. kalbinin bir köşelerinde abini hâlâ seviyorsun. içindeki sevginin dışarı çıkmasından böylesine korkma."
gözlerim az da olsa dolmuştu. chaeyoung ise hâlâ gülümsüyordu.
"peki öyleyse, anlaşma kabul mü? senin için üç durak erken indim. kabul etmek zorundasın."
indirdiğim başımı yavaşça kaldırıp gözlerinin içine baktım.
"kabul."
tekrardan onu ilk gördüğüm zamanki gibi enerjik ve mutlu gözüküyordu. seke zıplaya ayrılmıştı yanımdan. hafifçe koşuştururken bir yandan bağırıyordu.
ileride bu anlaşmayı kabul ettiğim için pişman olacak mıydım? olacak gibi hissediyordum fakat fazla umursamamıştım. eve gider gitmez kendimi odama kilitleyip yatağımda chaeyoung'un sosyal medya hesabını stalklamaya başlamıştım. çekmecenin içinden fotoğraf makinesini çıkarıp chaeyoung'un sosyal medya hesabında paylaştığı bir fotoğrafı çektim ve çıkartıp günlüğüme yapıştırdım. umarım iyi anlaşırız bayan chae.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
