Neredeyse hiç uyuyamamıştım, bu nedenle bugün okul olmadığı halde erkenden kalktım ve yatağımda uzanıp biraz telefonda gezindim. son zamanlarda, hatta uzun süredir başkan ile mesajlaşmıyorduk fakat bugün bana aniden bir mesaj göndermişti. bildirimin başkandan geldiğini görünce uzandığım yerden hızlıca doğruldum ve ciddi bir şekilde oturarak heyecanla mesajı okudum. beni lunaparka çağırıyordu. aman tanrım! bu bir randevu mu diye düşündüm. mesajı bir saniye bile bekletmeden yanıtladım. öğlen olduğunda birlikte lunaparka gidecektik. saatlerdir tembellik ettiğim yataktan fırladım ve hemen bir şeyler atıştırdım. kıyafetime ve makyajıma uzun zaman harcamak istediğim için tüm bu basit ev işlerini çok hızlı bir şekilde hallettim. onlarca kıyafet değiştirmiştim ama hiçbiri içime sinmiyordu. bu durum canımı sıktığından neredeyse ağlayacaktım. tam o sırada abim odama daldı ve annemin nerde olduğunu bilip bilmediğimi sordu.
— nasıl yani, evde değil mi?
— evet, normalde bize haber vermeden bir yere gitmezdi.
— her neyse, umrumda değil.
işime geri koyuldum ve inatçı ve yorgun bir şekilde dolabı karıştırmaya devam ettim.
— sen nereye gideceksin?
— boşver.
normalde olsa bunu sormazdı bile, chaeyoung ona kim bilir neler yaptı diye içimden geçirdim ve kıkırdadım.
— bunları giy, sana en çok bunlar yakışıyor.
— bana tavsiye veriyorsun ha? sen ne anlarsın ki.
her ne kadar soğuk bir karşılık vermiş olsam da bu çok hoşuma gitmişti. sadece deli gibi kavga ettiğimiz 16. yaş doğum günümde giydiğim kıyafetleri önermesi biraz garipti.
çekmecenin içinde duran fotoğraf makinemi çıkarıp eline tutuşturdum.
— bir fotoğrafımı çek madem.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
— vayy, ellerine sağlık.
— bu fotoğraf makinesini en son 11 yaşımda kullanmıştım.
bu fotoğraf makinesi babamdan kalan tek hatıraydı, jaehyun daha küçükken ani sinir patlamasıyla kendi makinesini kırmıştı. oysa ki babam her ikimiz için de almıştı.
— her neyse.
konunun açılmasına izin vermeden hemen kapattım. bu modumu düşürmüştü. ayrılmam gerektiğini söyleyip odamdan çıktım.
— beraber sunum yaptığın çocukla mı buluşacaksın?
duymamış gibi yapıp evden çıktım. hongseok'tan evimin konumunu isteyen bir mesaj aldım ve beklemeye başladım. onun arabayla geldiğini görünce gülüp yanına gittim.
— ehliyetin var mı?
— hayır.
ikimizde güldük ve umursamadan yan koltuğuna oturdum.
