GIFTED | klaroline

İkinci Bölüm | Yüzleşme

yorum yapmayı unutmayalım aşklarım♡

***

Bana uzattığı elini tutarken yüzünde her zamanki o imalı gülümseme oluşmuştu.

Ayağı kalkarken Klaus ile karşılaştığım için gergin olsam da bir yanım gelen kişinin bana zarar verecek en son kişi olduğu gerçeğini bilerek içimi rahatlatıyordu...

Hafifçe öksürdüm ve gözlerimi gözlerinden kaçırdım.

"Üniversiteyi burada okuyacağını duydum."

Aramıza giren ani soğukluk beni neden rahatsız etmişti bilmiyorum ama bundan hoşlanmamıştım.

"Evet, maalesef."

"Anlıyorum, sanırım yeni bir anlaşma yapmak isteyeceksin."

Aniden yüzündeki o imalı bakış da yok oldu. Bu durum beni şüpheye düşürüyordu. Hayatında başka biri mi vardı? Ya da olsa da ne olacaktı ki?

Yine de hayatında başka biri olması ve beni beklemeyeceği ihtimalini bile düşünmek sinirimi bozmaya başlamıştı ona karşı hislerim olduğundan değil ama bana yalan söylemiş olma ihtimalinden. Ve tabiiki bu sinirimi de ondan çıkaracaktım.

"Ne o yoksa burada olmamdan rahatsızlık mı duyuyorsun?"

"Saçmalama aşkım, açıkçası böyle bir ihtimalin olmasından korktuğunu bilmiyordum..."

Yine gülümsedi. Tepkim hoşuna gitmişti, söylediğim söz ters tepmişti. Gerçekten mi?

"Bundan korktuğum falan yok. Hatta o imalı bakışlarını da alıp gidersen çok sevinebilirim."

"Tabiiki gidebilirim ama bu şehirde olduğun sürece sensiz durmayacağımı biliyorsun aşkım... Ayrıca New Orleans gibi tehlikeli bir şehirde bu saatte burada ne yaptığını sormalı mıyım?"

Tabiiki de sadece işime gelen kısmı yanıtlayacaktım.

"Bu seni hiç ilgilendirmez."

Öyleydi. Ortada birbirimize karışabilecek ne hak ne de bir ilişki vardı. Ben onu vuracağım bu noktayı biliyordum. Ve o da bunu çok iyi biliyordu.

"Doğru."

Kısa bir süre sessizlik oluşmuştu. O kadar kafam karışıktı ki buradan gider gitmez uyumak ve başka hiçbir şey düşünmemek istiyordum.

"Cehennem gibi görünüyorsun, belki de uyuman gerek aşkım."

Yanlış duyuyordum değil mi?

"Affedersin?"

O gülerken gözlerimi devirdim ve yürümeye başladım. Tabii ki izin vermedi.

"Sadece şakaydı aşkım."

"Uyumalıyım yarın işlerim var. Geldiğim yerden geri döneceğim. Tek."

Aslında mülakatımın sonucunu beklemekten başka bir işim yoktu. Ama ısrar etmedi.

"Pekala, seni etrafta göreceğim Caroline.."

Tepkisiz kalarak yoluma devam ettim.

...

Sabah çalan telefonla uyandım gibi bir şey oldu. Hala o kadar uykum vardı ki gözlerimin uyumaktan şiştiğini hissediyordum. Gözlerime giren güneşten dolayı gözlerimi açamıyordum bile ekrana bakmadan direkt telefonu açtım..