Kıyıdaki Özgürlük (Ara Verildi)

3.BÖLÜM

Multimedya Arsen!!!

Gözlerimi açtığımda arabada tek başımaydım. Etrafıma bakındım. Böyle bir yer neden gelmiştik ki. Her taraf kayalıklarla doluydu ama manzarası çok güzeldi. Baran'ın nerede olduğunu öğrenmek için arabadan çıktım. Biraz ileri de bir kayanın üzerine bana arkası dönük oturmuştu. Ona doğru yaklaştım.

"Sonunda uyandın" dedi geldiğimi hissedip.

Adam akıllı konuşmamız gerekiyordu. Ama nasıl ve nereden başlayacağımı bilmiyordum.

"Neden buradayız?"

"Kafa dinlemek için. Sence de güzel bir yer değil mi? Sessizlik insana huzur veriyor."

"Öyle, sessizlik insana huzur veriyor tıpkı bir büyü gibi. Ama sessizlik bozulunca büyü de bozulur. Sen o büyüyü bozdun Baran. Keşke hep sessiz kalsaydın."

"Yeteri kadar sessiz kaldım. Oturup aşkımı içimde yaşamamı mı istiyorsun benden. Önceden bana her abi deyişinde kalbimden değil ruhumdan bir parça koparırlardı sanki. Senin bana hep aşkla bakmanı hayal ettim." yüzü hala sert duruyordu.

"Ben seni hep bir abi olarak gördüm. Bundan sonra sen onu da kaybettin Baran. Sana artık ne aşkla ne de abi gözüyle bakarım. Büyüyü bozdun artık hiçbir şey ne eskisi gibi olacak ne de eskisinden güzel."

"Evleneceğiz." dedi sert bir şekilde.

"Evleneceğiz." dedim sakince.

"Ama seni hiç bir zaman sevmeyeceğim. Sana hiç bir zaman aşkla bakmayacağım. Hani küçükken her abi dediğimde ruhundan bir parça kopuyormuş ya. Ruhunu iyileştirmeye çalıştırırken daha çok parçalara ayıracaksın. Kendinle beraber beni de mahvedeceksin. Yapma bunu Baran" diye devam ettim.

Hırsla ayağa kalktı ve kollarımdan tutup sürüklemeye başladı. Kollarımı öyle bir sıkıyordu ki bir an kopacak sandım. Kesin izi kalacaktı. Sert bir şekilde itti beni. Sırtım arabanın kapısına çarptı. Yüzümü acı içerisinde buruşturdum. Bana yaklaşıp elini arabaya yasladı.

"Sevsende sevmesen de benimsin anladın mı? Başkası olmayacak. Sen sadece benim olacaksın. İleride sende seveceksin. Hele ki kucağımıza yavrumuzu aldığımız da daha çok seveceksin." gözlerinde ki kararlılık beni korkuttu. Yaktı kavurdu.

"Sen tam bir ruh hastasısın."

Arabanın kapısını açıp beni de içeri tıktı. O daha emniyet kemerime uzanmadan ben hemen taktım. Derin bir nefes aldı. Sakinleşmeye çalıştığı belliydi. Kapıyı kapatıp kendi yerine geçti. Arabayı çalıştırırken

"Süren doluyor. Bakalım benim engellerime rağmen Kenan'ı amcamın karşısına çıkarabilecek misin? Boşuna hayal kuruyorsun Arsen. Kenan şuanda kızlarla eğleniyordur. " dedi.

Sesimi çıkarmadım. Bir daha hiç konuşmadık. Evin önüne gelmiştik. Arabayı park etti. Tam inecekken sesini duydum.

"Yarın akşam şirketin partisi var. Artık beraber gideriz. Sevgili olarak. Vermiş olduğum süre akşam doluyor." Saatine bakıp tekrar devam etti.

"Üç saatin kaldı. Üç saat sonra amcamla konuşacağım. Bakalım amcam ne diyecek?"

"Bitti mi?" dedim soğuk bir sesle.

Bir an kendi sesimi bile tanıyamadım. Baran bile şaşırdı. Aferin Arsen böyle devam et. Belki sonuç belli olabilir ama o senin canını yakıyorsa sen de onunkini yak. Savaşarak kaybet.

"Bitti." dedi o da sert bir şekilde.

Canı sıkılmıştı bu duruma. Daha beter ol inşallah. Kapıyı açıp hemen çıktım. O da arkamdan geliyordu. Odamın kapısının önüne geldiğimde kapının üzerinde ki anahtarı hızla alıp içeri girdim ve kapıyı kilitledim.