School Diary // Taekook

13

Jeon Jungkook

Okulda iki gündür konser veriliyor. Sözde on ikinci sınıfların birkaç günlüğüne rahatlaması için... Burda asıl amaçları müdürün bu ufak konserden cebine indirdiği para. Yoksa öğrencinin hiçbir zaman hiçbir değeri olmadı. Okulda insan olduğumuz söylenemez. Söylüyorlar insan dediğimiz düşünür, psikolojisi vardır, iradesi vardır, bir canlıdır diye. Ancak okullarda gördüğümüz muamele canlılara yapılamayacak kadar vicdansızca.

Sınav senemdeyim.
Kişisel sorunlarımı saymıyorum bile.
Ders çalışmam lazım, verilen saçma ödevlerden, hocaların kendilerini tatmin etmek için yaptıkları sözlülerden, eğitim sistemi zorlen bilhassa bunu daha çok zorlaştıran öğretmenler ve yaptıkları inanılmaz zor sınavlardan; sabahın köründe kalkmaktan, eve gidince vakit kıtlığından kendime zaman ayıramamaktan çok yoruldum.

Sinirle kafamı banka vurduğumda kafam acımıştı. Kafamı ovalarken konserdekilerin ne kadar salak olduğunu birkez daha sorguladım. Pek tanınmayan bir grup okulumuzda konser veriyor. Dünde okulun eski öğrencileri konser vermişti. Tabii bunlar paralı ve parası pek hoş denemez. Bizim okuldaki salaklar bu iğrenç konserlere o kadar para verdiler.
Katılımcı sayısı epey fazla.

Ama ben öyle miyim? Ticari ve ekonomik zekası yüksek olan bir insan olarak muhteşem bir yöntem buldum. Hoparlör açık olduğu için söylenen şarkı açıkçası her yerden duyuluyor ve para vermeden şarkıyı dinliyorum. Okuldaki salaklar da sosyal medyadan görüntüleri paylaşınca görüntüsünü izliyorum ve bedava konsere gitmiş oluyorum.

Çok zekiyim diye söylemeye gerek yok, her şey belli.

Kendi dünyamdan ayıldığımda Hoseok ve Yoonginin konuşmasına kulak verdim. "Yakında elime taramalı tüfek alıp tüm geri zekalıları tarayacağm." Yoongi bunu söylediğinde Hoseok onu alkışladı. "Cidden çok haklısın Yoongi! Bir sürü ortak noktamız var."

Onların bu tuhaf konuşmasına sadece göz devirmekle yetindim.

Kim hoca hâlâ aynı.
Dünkü hareketi aklımı karıştırsada eminim ki bir daha asla o eski Taehyung gelmeyecek. Sadece bana gelmeyecek... Diğer öğrencilere çok iyi davranıyor.

İstemeden dudaklarımı astım. Başımı sağa çevirdiğimde gözlerim onu ararmış gibi hemen buldu. Kantinin yanındaki bankta oturmuş kahvesini içiyordu. Hocaların çoğu o konsere katıldı, üstelik hocalara ücretsiz.

Keşke son bir defa gülüşüne uzun uzun baksaydım. Böyle olacağını bilseydim yemin ederim kampın son gününde doya doya gülüşünü izlerdim. Şimdi ben dışında herkese gülüyor.
Galiba onunla konuşmayı özlüyorum.
Beni anladığını sanmıştım.

Okuduğu kitaptan başını kaldırıp bana baktı. Bari bu son olsun, uzaktan da olsa, ruhen mesafelerde olsa son birkez bakayım o yeşile çalan açık kahve gözlerine. Ben gözlerimi ayırmadım, o da hiç ayırmadı.

Bu göz teması daha ne kadar sürecek diye düşünürken bir yandan da bu an hiç bitmesin istedim. Sadece birkaç dakikalığına gözlerindeki o siniri görmezken bu hep böyle sürsün istedim.

"Bana öyle bakma." Duyduğum sesle bakışlarımı hoparlöre çevirdim. Şimdi söze kadın şarkıcı girmişti ve bana kalırsa kadın şarkıcı diğer erkek şarkıcıdan daha iyidi.

"Anlayacaklar.
İkimize karşı bu dünya,
Bizi anlamayacaklar."

Bir anlığına Yoongi ve Hoseok'a baktım. Yoongi aşkla bakarken Hoseok kararsızdı ama yine de gözlerinin içi gülüyordu. Kim görse onları aralarındaki etkilişemi anlardı. Galiba adını bilmediğim bu şarkı onların arasındaki çekimi daha da kuvvetlendirdi.