Corpse and Love / Chanmin

5-İntihar

(2 gün sonra)

Beni zar zor yerden kaldırıp ofise gotürmüşlerdi. Sonra da 2 gün boyunca ofiste kalmıştım Minho gelecek de sorguya alacağım umuduyla ama birtülü bulunamamıştı. Saklanıyordu.

"Seungmin."

"Efendim?" Hepsi ayakta bana bakıyorlardı. Bir şey oldu. Kesin bir şey oldu. "Bir şey mi oldu?" Bir süre susmuşlar, sonra da Jeongin söze atılmıştı.

"Bang olay çıkartmış, hücreye atmışlar onu." Yutkunmuştum

"Eee?"

"Ve sonra... Ben devam edemiyorum. Jisung, sen söyle." Ne oluyor amına koyayım?

"Hyunjin söylesin."

"Seungmin..." Telaşlanmaya başlamıştım

"Anlatacak mısınız artık şu boktan olayı!" Hyunjin derin bir nefes alıp vermişti.

"Christoper Bang... Hücrede bilekleri kesik bir şekilde bulunmuş...Ve... Kurtaramamışlar..." Hızla ayağa kalktığımda oturduğum sandalye yere düşmüştü.

"Ne?!" Gözlerim dolmuştu. Ciddi olamazlardı. Chris ölmüş olamazdı. Beni bırakmış olamazdı. "Yapmaz. Yapmaz ki. Beni bırakmaz o. Hem ben onu özlerim, bırakamaz ki beni." Kafalarını öne eğmişlerdi. Bana bakmıyorlardı. "Yüzüme bakın!" Hiçbiri dediğimi yapmamıştı. "Yalan söylüyorsunuz! O beni bırakamaz ki... Bırakamaz..." Gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Bir anda masadaki bardakaları yere itmiştim, masayı devirmiştim, kendimi yumruklamıştım, en sonunda da yere yatmış bir şekilde ağlamaya başlamıştım.

"Seungmin, yapma." Diğerlerinin gözündeki korkuyu görmüştüm. Beni bırakamazdı. Tek şey vardı aklımda. O beni bırakamazdı. Cürret edemezdi ki. O ölemezdi.

Başımı hızla iki yana sallamıştım. "Yalan söylüyorsunuz... Yalan söylüyorsunuz... İnanmıyorum... Hiçbirinize inanmıyorum..." Aynı şeyleri tekrarlayıp duruyordum. Beni zorla yerden kaldırmış ve eve götürmüşlerdi.

Ev bana iyi gelmeyecekti ki. Sadece Chris iyi gelirdi, o da artık yoktu. Eskisi gibi yaralarımı sarsaydı şimdi, pansuman yapsaydı yaralarıma...

________________________________

Ama ben ne dedim ficin basinda. Agziniza sicicam dedim. Dedim mi demedim mi? Dedim valla