Leyça

2. Bölüm

Bedenim öyle büyük bir soktaydi ki...
Resmen benim için zaman durmus,kalbim atmayi birakmisti.bir yildir aradigim çocuk tam karsimdaydi,geçmisimin aynasi olan
Çocuk...
Ayniydi hâla ayniydi, saçlari çocukkenki gibi hafif dalgali, kivircik-
ti günes gözlügünden elalarini göremiyordum, sanirim tek degisen
Sey küçükken ki ciliz bedeninin aksine yapili olan vücuduydu.
Muhtemelen ona bir yaratikmis gibi
Bakiyordum,benim aksine bahçedeki
Herkes büyülenmis gibi bakiyordu.
Eh bee babaç ne ara bukadar yakisikli
Oldun oglum sen ?
Çagan arabadan inmisti ama tek o degildi,diger kapilardan 3 erkek çikmisti, daha ben onlari seçemeden,
Okulun kapisindan  bir araba
Sesi duyuldu yeniden herkesin bakisi
Okulun kapisina döndü,  benimde bakislarim kapiya kaydiginda içeri
Kirmizi bir araba girdi.oda okulun
Bahçesinin ortasinda durdu, çok geçmeden kapilar açildi ve 3 tane kiz
Disari çikti. Herkesin bakislari onlardan ayrilmiyordu, kizlar çaganlarin yanina ilerlediler, ardindan hep beraber okula Girdiler.
Okula girdikleri gibi ögrencilerin tümü okulun içine akin etmislerdi ben ise oldugum yerde öylece duruyordum.beynimde binbir tane
Düsünce fink atiyordu, karsisina
Çiksam beni tanirmiydi? Tanisa
Nasil tepki verirdi? Terslermiydi?
Yada belkide hiçbir tepki vermezdi.
Yok canim çocuklugumuzun
Yarisini Beraber geçirmistik bence
Verirdi.
Verirdi, verirdi ya
Offff
Herseyi geçtim suan ben niye buna
Kafa yoruyom lan?
Devrelerim kendinize gelin.
Hizli adimlarla bende okula ilerledim.
Kafamin içinde iki taraf savasiyordu
Onun karsisina çikmalimiyim, yoksa
Çikmamalimiyim? Bilmiyorum.
Birkere daha offf
Hizla adimlarla merdivenleri çiktim.
Bence simdi karsisina çikmamaliydim
Kendimi hazir hissetmiyordum. Evet
Bencede çikmamaliyim.
1.kata çiktigimda tüm koridoru kaplayan bir kalabalikla karsilastim.
11/A sinifinda okuyordu
Bu kalabaligin baska sebebi olamazdi.
Aldirmadim direk merdivenlere yöneldim ve sinifa girdim.girdigim
Gibi kendimi siraya atmistim.kendimi
Garip hissediyordum, yani bu duygunun bir tanimi yoktu sadece
Garipti. Gözlerim koluma kaydi, dersin baslamasina 5 dakika vardi .
Direkman çantamdan kitaplarimi
Çikardim ve siraya koydum. Ardinda kollarimi siraya koyarak basimida içine gömdüm,okulun sahibi çaganin
Babasiydi, bir zamanlar Beni ölümden
Kurtaran kisiydi.ona geçen yillarda
Çok sormak istemistim çagani ama,
Beni hiçbirsey söylemeden yetimhaneye birakti için ona
Kirgindim hâla.
Acaba burada oldugumu çagana söylemismidir?
Bence hayir.
Gerçekten niye bu kadar kafa yoruyordum ki, çaganla yillar önce
Yollarimiz ayrilmisti o kendi yoluna
Ben kendi yoluma.simdi derslerimin
Önüne geçecek kadar onu düsünüyor
Kafa yoruyordum,belkide o beni bile
Hatilamiyordu...
Zilin çalmasiyla daldigim düsüncelerden çiktim,derslerine odaklan leya senin tek amacin bu.
Hocanin sinifa girmesiyle derin bir nefes alip verdim ve dikkatimi derse vermeye çalistim.

Tenefüs zili çaldigi an siniftaki herkes
Kapiya yönelmisti,nereye gittiklerini tahmin etmek zor degildi.ne ara bu kadar popüler oldu bu çocuk?Gerçekten yillar çok sey degistiriyordu,ama benim hayatim yillarca kötüye gidiyordu. Daha bebekken baslamisti savasim sonra
Yetimhane zamanlarim simdi ise...
Basimi iki yana salladim her ne kadar
Zor seyler yasarsam yasayayim hiçbir
Zaman isyan etmemistim. Her zaman
Mücadele etmis, bir gün hayallerine kavusucaksin umuduyla ayaga kalkmistim.
Nedensizce bunaldigimi hissediyordum
Disari çikmak istiyordum.
Saniyeler içerisinde ayaga kalktim ve
Siniftan çiktim, aslinda Her ne kadar
Düsünmek istemesemde aklimin bir kösesi esiladaydi sabahtan beridi görmemistim onu açikcasi tedirgindim
Tedirginligimin sebebi kortugumdan degil ne yapacagini bilmedigimdendi.
Sonunda arka bahçedeki çiçek bahçesine geldigimde gülümsedim,
Yavasça yere oturdum ve çiçekleri incelemeye basladim, "bugün gerçekten karmasik geçiyo, beynim uzun zaman sonra karman çorman olmus durumda" diye mirildandim
Cevap Yok.
"hissediyorum biliyormusunuz, bence beni anliyorsunuz " diyerek güldüm
Yanlizligim en üst safadaydi
Ders zili kulagima çalindiginda ayaklandim yavas adimlarla okula ilerliyordum ki önüme esila çikana kadar.bende nerde kaldin diyecektim.
"Hey Millet buraya bakin!!"esilanin bagirisiyla kaslarim aninda çatildi,ayni zamanda okula giren ögrencilerin bakislarida buraya dönmüstü "iki dakikanizi buraya ayirin, sevgili leyamiz ile ilgili bomba
Haberlerim var!!" aninda herkes etrafimiza toplanmaya basladiginda
Sabir isteyen bir nefes çektim içime,
Ne olacakti, benimle ilgili ne ögrenmisti ve ortaya yayacakti.
"evett biliyorsunuz bu arkadasimiz bu okulda bursla okuyor,tahmin ediyorsunuzdur zaten ailesinin fakir
Oldugunu amaaa bilin bakalim ailesimi? Hayir! teyzesi çünkü leyanin
Bir annesi ve babasi Yok! Asil bomba
Leyanin annesi onu bebekken öldürmeye kalkmasi!! inana biliyormusunuz, sen hem öksüz ve yetim mi kaldin? Yazik sana senin annenle baban yok mu?" basimdan asagi kaynar sular döküldügünü hissettim,zaman durdu, etrafimdaki Hersey siliklesti ben, acilarim ve zaaflarim kalmistik.aci tüm bedenime yayiliyor kor bir atese dönüsmüs tüm Bedenimi yakiyordu, zaaflarim bir biçak misali kalbimin her yerini biçakliyormus gibi hissediyordum
Ben çok sey hissediyorum ama sesim
Çikmiyordu.
Gözlerim aninda doldu, gitmek istiyordum nefes alamiyordum  nefes almaliydim etraftaki herkesin bana olan bakislari beni boguyodu gözümden akan yasi sildim hizlica
Ardindan son kez esilaya bakip arkami döndüm, ama gözlerim esiladan ayrildigi gibi hemen ilerde
Gözlerini benden ayirmayan çagana
Deydi, baktim hiçbirsey söylemedim yapmadim, sadece baktim ardindan
Arkami dönüp okulun çikisina kostum.

💙💚♥️♥️♥️♥️