MAHKÛMUM

1. BÖLÜM

                                                       (Omay'ın anlatımıyla)
Telefon titremesiyle uyandım arayan kuzenim Canan'dı.Oflayarak başımı kaldırıp telefonu açtım.Uykulu bir sesle "Alo" Dedim Canan'da "Bak bir şey söyleyeceğim hemen dediklerimi yapman lazım ama tamam mı?" Bende "Off ne saçmalıyorsun sabah sabah!" Dedim.
Canan "Bak şimdi benim Barış adında polis olan bir arkadaşım var o bizim eve geliyor ben ona evde olmadığımı ama evde kuzenim olduğunu söyledim." Oda "Tamam gelirim sabah kahvaltısına." Dedi. Ben "Ya ne saçmalıyorsun sen? Kapama kapam-.Şakamı ya yüzüme kapadı hemen kalkmam lazım off delireceğim ya!"
Hemen yataktan kalkıp üstüme tişört Altınada kot pantolon giyip mükemmel odamdan çıktım,bir anda kapı çaldı kapıyı açtım ve gördüğüme inanamadım kalbim hızlanmıştı, heyecanlanmıştım. Barış "Merhaba" Dedi.Bende "Merhaba" Dedim. Adın ne diye sordum "Barış" Dedi, adı bile güzeldi. Oda bana sordu bende "Omay" Dedim. Kendi kendime kısık ses tonuyla konuşarak "Biraz fazla resmî birisin galiba?" Dedim. Soruma bir şey demedi. "Beni içeri almayacak mısın artık?"Dedi.Kendi içimden çığlıklar atıyordum resmen. Barış'ı içeri aldım tam otururken Barış'ın telefonu çaldı arayan komiserdi irkilip sesini düzelterek telefonu açtı "Buyurun komiserim" Dedi. Komiser "Bir olay oldu acilen gelmen lazım bugün izin günün biliyorum ama çok büyük bir olay". "Barış tamam komiserim hemen geliyorum" Dedi. Omay "Ne oldu" dedi. Barış "Birdahaki sefere görüşmek üzere." Diyip göz kırparak gitti. Ben ne yaşadığımı sorguluyordum, galiba bu çocuk aklımdan hiç çıkmayacaktı. Canan'ı arayıp "Ee bu çocuk gitti hani sabah kahvaltısına kalacaktı?"dedim.
Canan "Ne nasıl ya özellikle bugün çağırmıştım izin günü diye.Neyse kapat arayacağım seni sonra". "Tamam Canan" Diyip telefonu kapattım. Kendi kendime evde takılırken hiç aklımdan çıkmamıştı o polis.
                                                         (Barış'ın anlatımıyla)
Göz kırptım galiba beni yanlış anladı off napacağım ben ya. Arabama atlayıp hemen komiserimin yanına gittim varmıştım "Olay ne?"Diye sordum. Komiser "Biz bu sefer harbiden bittik." Dedi. Odaya Batuhan ve diğer polis arkadaşlarım girdi.Kendi içimden "Kafayı sıyıracağım bu sefer niye bittik acaba?" Diyordum sürekli, çünkü izin günlerimde sürekli bir kargaşa çıkıyordu.Komiser konuştu " Evet herkes toplandığına göre başlayabilirim bizim aradığımız suçlu yakalanmıştı ya hani hapisaneden kaçmış." Dedi komiser ve noktayı koydu.Hepimiz gözlerimizi açmış komiseri şaşkınlıkla dinliyorduk.Herkes arabalarına binip yola çıktı suçlu en son Konya'da görülmüştü biz İzmir'de yaşıyorduk.Uzun bir yol bizi bekliyordu tüm karakollar o suçluyu aramaya çıkmıştı.
Yoldaydık araba sürerken niyeyse sürekli o kız geliyordu aklıma,anlam verememiştim.Konya'ya varmıştık silahlarımız cepte koştura,koştura arıyorduk onu tüm polisler ve karakollar olarak saat akşam 9 oluyordu yavaş,yavaş hepimiz yorgunluktan ölmüştük bakılacak son bir kaç bir yer kalmıştı. Komiser polisleri toplayıp bize şöyle söyledi "Yapabiliriz o suçlu çok kurnaz biri bakın hepinizi düşünüyorum her an birimiz suçluyu ararken bir şey olabilir.O yüzden olduğunca hızlı bitirmeliyiz hadi dağılın bakalım." Dedi.Dağıldık ben yanıp sönen ışıkların olduğu tarafa gittim ses duydum ve koşturmaya başladım sanki birisi benden kaçıyordu sonra ses durdu ve arkamı döndüm birisi var gibi hissettim önümü döndüğümde gördüğüme inanamadım kafama silah doğrultmuş o çok aranan adam duruyordu elinde bir ton parayla...