Busenaz gecenin bir yarısı evden kaçıp babası ile karşılaştığı yer olan sahile gitti. Sadi'de kızıyla aynı şeyi hissetmiş olucak ki o da sahile gitmişti. Karanlık yollardan yürürken şezlongta oturan bir kız çocuğu gördü. Biraz yaklaştı ve Busenaz olduğunu gördü, hemen yanına gitti. Yanına gitmesiyle Busenaz'ın onun boynuna sarılması bir oldu. Sadi'de Busenaz'a sarıldığında Busenaz hem ağlıyordu hemde titriyordu.
Busenaz; L-Lütfen be-beni bırakma...ba-baba.
Sadi; Bırakmayacağım kızım, asla bırakmayacağım seni.
Busenaz; Bırakmayacaksın dimi baba?
Sadi; ASLA, seni bırakırsam kendimi asla affetmem kızım.
Busenaz; Seni çok seviyorum babam.
Sadi; Ben de seni çok seviyorum güzel kızım. ( telefonu çalar ) Annen arıyor bir dakika. ( telefonu açar ) Efendim Songül?
Songül; ( ağlayarak) Sa-Sadi Busenaz yok. Pencereden kaçmış galiba.
Sadi; Songül sakin Busenaz yanımda.
Songül; Ya-Yanında mı ?
Sadi; Evet, biz gelicez şimdi tamam sakinleş.
Songül; Tamam tamam sakin olucam.( telefonu kapatır)
Sadi; Kızım hadi eve gidelim. Annen seni çok merak etmiş.
Busenaz; Tamam babacım.
Sadi Busenaz'ın elinden tutar ve eve giderler.
Songül Ev
Songül kapının çalması ile koşarak kapıyı açmaya gitti ve kapıyı açtı.
Songül; ( Busenaz'a sarılır ) Annecim neredesin sen ya, çok merak ettim seni. Hadi odana git seninle bunu sonra konuşucaz.
Busenaz odasına gider.
Songül; Teşekkür ederim Sadi. Nereye gitmiş?
Sadi; Sahile inmiş. Ben yürürken gördüm. Şezlongta oturuyordu sonra yanına gittim, ağlıyordu titriyordu, sonra sarıldı bana, ''lütfen beni bırakma baba'' dedi.
Songül; Baba mı dedi.
Sadi; Evet. Ben yavaştan kaçayım ikinci bir Metin-Yalçın çatışması çıkmasın. Görüşürüz.
Songül; Görüşürüz.
Sabah
Songül sabah kalktığında kapısında gene ve gene Sadi'den gelen beyaz zambak buketi vardı.
Taylan; Ben enişteye söyleyeyim de yarın gelsin seni istemeye.
Songül; Abi ya babam duyarsa valla yarım kalan işini bitirir toptan kaldırır Sadi'yi ortadan.
Taylan; Daha önce ne yaptı ki?
Songül; Sadi'yi vuruyordu az kalsın. Allah'tan Yalçın baba geldi de kurtardı.
Büge; Ooo baba denmeye başlanmış.
Songül; Ya siz sabah sabah ne dedikoducu insanlar çıktınız. Ben gidiyorum.
Büge; Hop hop nereye?
Songül; ( hafif gülümser) Sadi'yi affetmeye.
Büge-Taylan; Vaaaaaaay.
Songül; Şşşşşşt. Busenaz uyanırsa sakın dışarı salmayın.
Taylan; Tamam merak etme bizde.
Sahil Kenarı Cafe
Songül elinde ki buket ile Sadi'nin oturduğu masaya gelir.
Sadi; Songül, hoşgeldin.
Songül elinde ki çiçeği masaya bırakır ve Sadi'nin dudaklarına yapışır. Birkaç sn sonra ayrılırlar.
Sadi; Bu affettim demek mi ?
Songül; Evet, seni çok seiyorum.
Sadi; Bende seni çok seviyorum.
İkili dudaklarını birleştirir.
BÖLÜM SONU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beyaz Zambaklar ( TAMAMLANDI)
FanfictionTAMAMLANDI Songül sabah kalktığında evinin kapısında en sevdiği çiçek olan beyaz zambaklardan oluşmuş bir buket bulur. Şehir dışındaki ailesinden geldiğini düşünür ama aslında yıllar önce sebepsiz yere onu terk eden kocası Sadi Payaslı göndermiştir...
