TAMAMLANDI
Songül sabah kalktığında evinin kapısında en sevdiği çiçek olan beyaz zambaklardan oluşmuş bir buket bulur. Şehir dışındaki ailesinden geldiğini düşünür ama aslında yıllar önce sebepsiz yere onu terk eden kocası Sadi Payaslı göndermiştir...
Busenaz'ımın doğmasına çok az zaman kalmıştı. Yakında sarılabileceğim minik bir insan olacaktı yanımda. Birlikte yapmayı hayal ettiğim bir sürü şey vardı. Mesela arada kafamı dinlemek için tek başıma gittiğim dağ evine şimdi kızımla gidecektim. Birden karnıma bir sancı saplanmıştı, yalancı sancı değildi. Hemen hastaneye gittik beni doğumhaneye aldılar...
Sadi'den
Karakolda evraklara bakıyordum. Birden kalbime bir ağrı saplandı. Songül ile birlikte iken ne zaman kalbime bir ağrı saplansa Songül ölüm ile burun buruna geliyordu. İçimden bir ses Songül'ün acı çektiğini söylüyordu...
Songül'den Beni doğumhaneye almışlardı, ıkınıyordum acı çekiyordum. Yaklaşık 2 saat sonra güzel kızım doğmuştu. Busenaz'ı küveze koydular, bana anestezi vermişlerdi bir süre sonra bayılmışım uyandığımda hastane odasındaydım. Herkes başımdaydı. Bir süre sonra ablam güzeller güzeli kızımı getirdi. Çok tatlı uyuyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bizimkilerden beni biraz yalnız bırakmalarını istedim, dışarı çıktılar. Kızımı kucağıma alıp emzirdim, sonra kokusunu doya doya içime çektim tıpkı çilek gibi kokuyordu.
Sadi'den
Kalbimin ağrısı geçmişti. Aklım Songül'de idi. Neredeydi, kiminleydi, ne yapıyordu hiç bir fikrim yoktu. Bir an önce onu bulmam gerekiyordu...
***
3 Ay Sonra
Songül'den
Prensesim 3 aylık olmuştu. Biraz anne-kız vakit geçirmek istediğim için dağ evine gitmeye karar verdim. Hemen üstümüzü değiştirdik
Evden çıkarken yolda yemek için yanımıza poğaça aldım ve prensesimi arka koltuğa oturttum ve yola çıktık.
Sadi'den Günler geçmek bilmiyordu. Songül yanımda olsa çabucak geçerdi, onu çok özledim. Kafam dağılsın diye ormanlık alanda koşuya çıktım sonra eve dönüp menengiç yaptım...
Songül'den Eve varmıştık. Hemen sobayı yaktım. Busenaz'ım bu aralar sık hastalıyordu ama kısa süreli hastalıklardı. Kucağımda melek gibi uyuyordu hemen yatağa yatırdım ve mutfağa yemek hazırlamaya gittim. Yaklaşık 30 dakika sonra ağlamasına yanına gittim. Tıpkı babası gibi masmavi gözleri vardı, o gözlerden boncuk boncuk gözyaşı akıyordu. Ağlaması en dayanamadığım şeydi. Hemen emzirdim ve tekrar uyuttum...
BÖLÜM SONU ........................................................................
Bölüm çok kısa oldu farkındayım.Bir dahaki bölümde 3 yıl zaman atlaması olucak haberiniz olsun. Yarın yüksek ihtimalle hiçbir hikayeye bölüm gelmeyecek.
