Busenaz'dan
Hani bazen kötü şeyler iyi şeyleri doğurur derler ya, o söz çok doğruymuş. Eğer ben o gün ormana gitmeseydim babamla belki de asla karşılaşmayacaktım. İyi ki o gün annemden gizli ormana gitmişim, iyi ki o gün babam beni ormanda fark etmiş. Ona çok şey borçluyum. Anneminde hakkını yememek lazım, çok emeği var üstümde. Onlar benim bu hayatta ki ahşap parçam, beni hayatta tutan onlar...
Bu konuşmayı ilk ödülümü aldığımda yapmıştım. Bugün 21 Temmuz, benim doğum günüm. Annem, babam ve kardeşim bana sürpriz yapıp gelmişler. Yaklaşık 1 yıldır yanlarına gidemiyordum. Çok özlemişim onları. Bir de üstüne buraya taşındıklarını öğrenince extra mutlu oldum. Ama onların bilmediği bir şey vardı...
Busenaz; Sevgili ailem, benim size bir şey söylemem lazım.
Sadi; Ne oldu kızım, kötü bir şey mi?
Busenaz; Yok babacığım, kötü değil. Çok iyi bir haber.
Metin Yiğit; Abla hadi çatlatma insanı.
Busenaz; Ben...
Songül; Sen...
Busenaz; Ben hamileyim!
Ömer; S-Sen ciddi misin?
Busenaz; Evet.
Metin Yiğit; Allaaaaah dayı oluyorum!
Sadi; Dede oluyorum.
Busenaz; Anne, sen bir şey demeyecek misin anneanne oluyorsun.
Songül; Yok kızım ondan değil. Aklıma sana hamile olduğumu öğrendiğim an geldi o yüzden duygulandım biraz.
Busenaz; Anne ya.
Anneme sıkıca sarıldım. Babam, Metin Yiğit ve Ömer'de sarıldı ardından.
Busenaz; Aaa duygusala bağlamayın beni hamileyim ben.
Metin Yiğit; Sen yandın enişte.
Ben dahil hepimiz Metin Yiğit'in bu sözüne güldük...
........................FİNAL.........................
Final bölümü bu şekilde yazmak istedim umarım beğenmişsinizdir.
" Tüm beyaz zambaklar solupta gitse, tanrım affeder böyle sevince"
Ata Demirer - Beyaz Zambaklar
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beyaz Zambaklar ( TAMAMLANDI)
FanficTAMAMLANDI Songül sabah kalktığında evinin kapısında en sevdiği çiçek olan beyaz zambaklardan oluşmuş bir buket bulur. Şehir dışındaki ailesinden geldiğini düşünür ama aslında yıllar önce sebepsiz yere onu terk eden kocası Sadi Payaslı göndermiştir...
