ÇİÇEK SOKAK

17. BÖLÜM.

                    ON YEDİNCİ BÖLÜM.

"Kızım," dedi annem. "Ben sevdim bu çocuğu, maşallah çok kibar."

"Evet. Öyle." dedim mutlulukla. "Edis'i sevmene çok sevindim."

Annem yüzümü avuçlarına aldı: "Senin sevdiğin birini, senin için özel olan birini benim sevmemem mümkün mü?"

"Anne," dedim sevgiyle. "İyi ki geldin ya."

"Nasıl tanıştınız, Duru anlatır mısın? Heyecanlandım."

"Biz buraya geldikten birkaç gün sonra, bir araba girdi siteye. İşte, teker teker inmeye başladılar arabadan. En sonunda sürücü koltuğundan Edis indi. Her neyse, sonra ben sahile gittim. Sahilde gördüm Edis'i. Benim okuduğum kitabı okuyordu. Sonra birkaç kere daha denk geldik. Ama asıl tanışmamız, sahilde oldu. Edis, sahilin sonunda oturuyordu. Ben de kulaklığımı takmış, dans ede ede yürüyordum. Şarkı söylüyordum bir de, kafamı bir çeviririm ki Edis karşımda. O gün sahilde tanıştık." dedim.

"Ne zaman kalbin çarpmaya başladı peki?"

"Benim Tarçınlı Kek tarifimi istedi benden. Ben de o zamanlar hoşlanmaya başlamıştım Edis'ten. Dedim ki, olmaz, veremem tarifi. Çok istiyorsan gelirsin, ben yaparken yanımda durursun."

"Bak sen." dedi annem.

"O da geldi işte. Ben kek yapıyorum ama Edis beni izliyordu. O gün anladım, çünkü o gün delirecektim heyecandan yani. Sonra, doğum günümde de, sevgili olduk."

Annem yanağımı öptü. Sonra, turta yapmak için aşağı mutfağa indi. Benim de göz kapaklarım kapanmak istediği için, kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Yarım saat sonra gözlerimi açtığımda, masamda bir lavanta buketi vardı. Elbisemin eteklerini toplayıp, yataktan kalktığımda, buketin yanında bir de not olduğunu gördüm.

"Güzel sevgilim; yanımda olduğun her bir dakika için bu lavantalar. Güzel yüreğini bana emanet ettiğin için, çok aşık olduğum için... İyi ki varsın, Ariel. İyi ki buldun beni."

"İyi ki." dedim sesli bir şekilde. "İyi ki."

Sonra, çiçeklerimi de alıp aşağı indim. Annem mutfaktaydı, kızlar da oturuyorlardı.

"Ooo," dedi Kardelen. "Lavanta güzeli."

"Kayra," dedim. "Bana fotoğraf çeker misin bunlarla?"

"Gel, çekeyim." dedi ve birlikte dışarı çıktık. Sahile gittik ve sahilde, arkamda deniz olacak şekilde çiçeklerimle poz verdim. Kayra peş peşe birkaç tane fotoğraf çekti.

Gitmek için geri dönüyorduk ama Işın ile karşılaştık.

"Selam!" dedi. "Selam." dedim. "Ne yapıyorsunuz burada?"
Kayra cevap verdi: "Edis, Duru'ya çiçek almış, çiçeklerle fotoğrafını çektim."

"Akşam buradayız, değil mi?" dedi. "Evet, evet." dedi Kayra. "Deniz teyze hepinizi bekliyor."

"Deniz teyze, Duru'nun annesi değil mi?" diye sordu Işın. "Edis nasıl heyecanlandı var ya, bunca senedir ilk defa bu kadar heyecanlı gördüm onu. Nasıl geçti bari tanışma?"

"Çok güzeldi. Annem çok sevdi Edis'i." dedim.

Işın mutlulukla gülümsedi. Kayra'ya döndü. "Bir şey lazım olursa, çekinmeden söyleyebilirsiniz."

"Teşekkürler." dedi Kayra ve sonra biz ikimiz eve döndük.

Eve geldiğimizde, Dora ve Kardelen akşam için alışverişe gitmişlerdi. Annem ise turtayı fırına vermişti.