23.BÖLÜM

71 9 17
                                    

YİRMİ ÜÇÜNCÜ BÖLÜM.
Kayra'nın anlatımından:

Akşam olmuştu, hepimiz bizim evdeydik. Dora ve Aren yanlarında bir de küçük bir sürprizle gelmişlerdi, yavru bir köpek ile. Hepimiz köpeği çok sevmiştik, çok tatlıydı ve burası da bağ bahçe olduğu için evde bakılmasını sorun olarak görmüyorlardı Işın ve Ekin. Ekin bir ara köpekle muhabbet bile etmeye başlamıştı ama hepimizin kalbinde bir taraf buruktu.

Salonda hepimiz koltuklara yayılmış otururken yukarıdan Edis indi.

"Duru nasıl?"

"Kabus görmüş, şoka girmişti resmen. Sakinleştirdim olabildiğince. Şimdi uyuyor."

Edis, karşı koltuğa oturdu, bir bacağını ötekinin üstüne aldı ve gergince sallamaya başladı.

"Köpek nereden çıktı?" Edis'in sorusuna Aren cevap verdi. "Dora'yla bulduk. Kir içindeydi, karnı açtı falan... Veterinere götürdük, sonra bırakamadık geri. Bizde kalsın diyoruz ama sen ne dersin?" dedi Aren, Edis'e.

"Kalsın. Zararı yok sonuçta, ufacık hayvan." Edis gergince kurmuştu cümlesini ve sanki burada değil gibiydi.

"Ne kabusu görmüş Duru?" diye sordu Dora.

Edis derin bir nefes aldı. "Babasıyla alakalı. Savaş... Beni de görmüş orada. Çok korkmuştu."

"Kıyamam ya." dedi Kardelen. Gözleri dolmuştu.

"Evde ses yok." dedi Dora. "Evde mutluluk yok ya!"

Ayaklandım. Yetmişti artık bu mutsuzluk. "Evet, evde ses yok, evde mutluluk yok, doğru. Çünkü niye? Hepimizin iyi zamanında da kötü zamanında da yanımızda kapı gibi dikilen arkadaşımız depresyona girdi. Yaptığı tek şey var; zorla iki lokma yemek yemek, uyumak. Biz ne yapıyoruz? Hiçbir şey. Yaptığımız tek şey, ahlanıp vahlanmak. Yanlış mı?"

"Doğru." dedi Dora ve Kardelen de Dora'yı destekledi. "Ne yapacağız peki?" dedi Aren.

"Bakış açısını değiştireceğiz." dedim. "Ve, Edis sen bu konuda başrol oynayacaksın."

"Tamam. Nasıl olacak?" diye cevap verdi Edis.

"Farklı perspektiften bakmayı öğreteceksin. Evet, Duru'nun babası öldü. Ama bu kimsenin arkasından ağlamadığı bir ölüm değildi. Duru'nun babası vatanını korurken şehit düştü. Ne demişler; 'Şehitler ölmez!' Babasını tanımadı Duru, evet. Ama birçok ana şimdi Duru'nun babasına dua ediyor mesela. Aynı şekilde mesela, babasının asker arkadaşları Duru'nun sürekli arkasındalar. Hatırlıyor musunuz kızlar? geçen sene Duru tanıştırmıştı bizi Ali Astsubay ile. O mesela, kızımdan ayırmıyorum Duru'yu, diyordu. Anlatabildim mi? Bakış açısını değiştireceğiz."

"Tamamdır." dedi Edis.

"Helal olsun, Kayrik!" dedi Kardelen.

"Bize düşen görev ne?" dedi Dora.

ÇİÇEK SOKAKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin