Voorbij

hoofdstuk 4

Dat ehh.. is een vriend. Hij noemt mij tutje en ik noem hem ......eitje, ja eitje. Oke. Zegt de moeder en ze start de auto. Na een paar minuten zijn ze bij het ziekenhuis en stappen uit. Langzaam lopen ze naar het grote gebouw en steeds hoe ze dichter bij het gebouw komen, enger Kim het vind. Ze melden zich aan en moeten in de wachtkamer wachten. Kim Heijmans, wilt u naar kamer 102 komen. Roept de spreker om. Kim krijgt een rilling over haar rug en staat op. Ze moeten 2 trappen op en naar de laatste kamer. Ze kloppen op de deur en gaan naar binnen. Welkom Kim en moeder. Zegt de zuster. Ga maar zitten. Ik ga even uitleggen wat er dadelijk gaat gebeuren: dadelijk vraag ik een paar dingen en dan neem ik je mee met je moeder naar een speciale kamer voor bloedprikken en dan neem ik bloed op en de rest hoor je daarna. Goed? Vraagt de zuster. Ja, is goed. Zegt Kim. Oke, loop dan maar mee. En ze doet de deur open en loopt door de gangen. Weer bij de laatste deur doet ze de deur open en zegt: ga maar zitten en Kim gaat zitten. De zuster pakt alle spullen en doet een band om de arm van Kim. Ze doet de naald erin en voor Kim het weet is het klaar. Ze mogen weer in de kamer gaan zitten en wachten op de.uitslag.