Voorbij

hoofdstuk 7

Er valt een pijnlijke stilte in de kamer. Kim kijkt haar moeder aan en ziet tranen in haar ogen. Dat kan niet. Zegt Kim boos. Het kan wel en je moet een week in het ziekenhuis blijven en dan zien we verder. Oke. Zegt de moeder, Ik stuur een smsje naar je vader om te vragen of hij naar het ziekenhuis komt. Loop dan mee, Kim dan kan ik je laten zien waar je kamer is. Zegt de dokter. Ze staan op en gaan in de lift. Ze stoppen bij de etage oncologie. Kim ziet allemaal spelende kinderen met driewielers en rolstoelen. De dokter gaat de kamer binnen en Kim en de moeder volgen. Hier is je kamer, Kim. Zegt de dokter, hier zal je de week doorbrengen. Patrica, kom even. Roept iemand uit de verte. Ik word gerowpen. Ik kom straks terug. En ze loopt weg. Nou schat, dit is je kamer je vader komt straks je spullen brengen. Zegt de moeder. Ze ziet de tranen in Kim's ogen. De moeder trekt haar mee op bed en knuffelt haar. Mam, ga ik dood. Vraagt ze verdrietig. Nee, schat je blijft bij mij wat er ook gebeurt maar ik moet een paar dingen doen. De moeder staat op en loopt uit de deur.