Elini uzati ve "ben de Güven"dedi.
"Ne güzel ismin var." "Teşekürler." " Adini kim koydu senin?" "Babam koymuş. Ama ablamin annem koymuş aslinda benim ismimide annem koymak istemiş ama Babam izin vermemiş." " Ailen burada mi yaşıyor ?" " Hayir onlar Antalya'da" "Sen neden buradasin yani neden Istanbul'da okuyorsun... eee şey sorduğum için özür dilerim." " Hayir dileme sor lütfen. Sorunun cevabina gelince yani ben kendim Istanbul'da Okumak istedim. Annem benim çok sıktı bu güne kadar hayatimla ilgili kararlari o verdi hiç bir zaman ben kendi istediğim şeyi yapamadim her yapdığım şeyin annemin gölgesinin altinda yapmak zorunda kaldim. Bende sikildim ve Istanbulda okumaya karar verdim" " Annen bunu izin verdi mi" "Hayir vermedi. Ama ben bu kez inat ettim ve kararımın arkasinda durdum" " Sen hep soru sordun şimdi sen anlat senin annen ve baban nerede? " " Benim annem ve babam öldü onları ben çok küçük iken kaybetim. O gün den beri teyzemlerde kaliyordum. Teyzem çok iyi biri ama Eniştem beni hiç istemez di her Akşam teyzemle kavga ederdi benim yüzümden. Ben buna senelerce katlandim ama sonra uzaklara okumaya karar verdim ve türkiye'ye geldim ve buraya yazildim hatta ben burslu'yum." "Teyzenler nerede yaşıyor ki ?" "Almanya'da yaşıyor'lar." "Onlarla hiç görüşmüyormusun ?" "Arada sirada sadece telefon'da teyzemle ve onun Çocuklariyla görüşüyorum. Neyse ben gidiyim artik." "Seninle konuşmak çok iyi geldi." Hafifce gülümsedim ve gitdim.
Yağmur ders calışıyor bende yatağım'da yatıyorum ve yukara öylece bakıyorum."Damla? Ne düşünüyorsun sen?" Ona doğru kafamı çevirdım. "Hiç ya öyle dalmışım". "Hem sen neredeydin ?" "Odada bunaldım da biraz bahçede dolaştım". Gülmeye başladı. Bende onun yüzüne bakıp konuşmaya başladım. "Niye gülüyorsun ya Güven ile birlikte Bank'ta oturduk ve Konuştuk." "Güven kim ya ?" "Beni yangindan kurtaran işte." "Haaa şu bizim Kahraman :D.Ne konuştunuz bakalim." "Hiç ya öyle kendini tanıtı filan. Biliyor musun Güven bu güne kadar hiç özgür yaşayamamış. Hep annesi herşeye karışmış..." Yağmura herşeyi anlatım.
3 hafta sonra
Bu gün okul başlıyor. Hemen hazirlandım ve Sinifa gitdım. Yağmur sen git benim işim var dedi. Sinif boştu hemen bir siraya oturdum ve kitaplarımı masanaın üzerine koydum. Yanıma bir kimse oturdu. Önce Yağmur sandım ama o deyil di. Yanima oturan Güven di. " Merhaba Damla nasil sin ?" "Iyiyim sen ?" "Bende. Heycanlı misin ilk ders az sonra başliyor." Gülümseyerek " Yani az" dedim. Gülümsedi. Öğretmen geldi ve Ders başladı ama Yağmur daha gelmedi.
Ders bitti. Ben Siniftan cıkdım ve Yağmuru aramaya başladım hiç bir yerde bulamadım. Arkamdan Güven koşarak geldi. "Damal ne oldu kimi arıyorsun?" "Yağmuru arıyorum derse de girmedi." Güven ile birlikte Yağmuru aramaya başladık. Koridorun sonunda bize doğru geliyordu. "Yağmur neredesin sen ya ders bitti çok dan." "Biliyorum başım çok arıyor ondan gelemedim." "Emin misin?" " Evet eminim şey ben odaya gidiyorum." Durgun bir hali vardı kesin başka bir şey var. "Şey Güven benimle aradığın için çok teşeküler ben Yağmurun yanına bir gidiyim." "Tamam."
Odaya doğru yürüdüm. Kapıyı açtim. Yağmur oturuyordu ve cep telefonunda bir şeyler yapıyordu. " Yağmur gerçekden bir şey yok deyil mi ?" Gülümseyerek cevap verdi. "Yok gerçekden yok. Sen anlat bakalım Güven niye senin yanindaydı?" "Seni aramaya yardım etti niye ki ?" "Emin misin yani Güven hep yaninda ;D " Ya arkadaşız biz ya." "Tabi canim tabi." Sinirlenerek konuşmaya başladım. "Ya sen derste ne oldu diye soracağına güven senin niye yanindaydi diyorsun!" " Ya tamam hem ben bilirim bu ders sadece tanıştiniz. Ondan sormadım" Ben sinirlenmeye başladıkca onun da gülmesi hiddetleniyordu.
Okulun ilk günü olduğu için ders çok yokdu bende bunu firsat bilip okulu dolaştım. Karşima Güven çikdi oda okulu dolaşıyor muş. Beraber dolaşmaya karar verdik. Konuşa konuşa ilerliyorduk hatta gülüyorduk. Sonra arkadan biri Güven diye bağırdı... Güvenle birlikde döndük. Güvenin gülen yüzü bir anda düştü. Kiz koşarak Güvene sarildı ve dedi ki " Seni çok özledim Aşkımmm."
