47 | Dedication

168 11 0
                                    

AURORA'S POV

Kailan ba ako titigilan ng mga boses? Kapag tuluyan na akong nabaliw sa kanila?

Sa totoo lang, nakakapagod na silang pakinggan...

"Free time na natin, diba?" tanong ko kay Raven habang naglalakad. Tumango siya.

"I'm just gonna give this to Miss Elliana. You go ahead," sambit niya. Hindi na niya hinintay ang sagot ko at umalis nalang. Napabuntong-hininga ako.

Ano pa bang aasahan ko sa mga anak ni Zeus?

Hindi ko nalang siya pinansin at patuloy na lumakad. Pupunta ako sa library para magbasa. Maghahanap ako ng impormasyon.

Hindi pa man ako nakakalayo, may nakasalubong na agad ako. "What in the realms-" Agad na nanlaki ang mata ko nang makaharap ang nakabangga ko.

"Goddess Athena..." Dali-dali akong yumuko bilang pagbati. Hindi ko itinaas ang aking ulo dahil natatakot ako. Ayokong makasalubong ang mga mata niya.

"Aurora." She said my name in the softest way possible, as if I meant something to her. And I figured I did.

Mira...

"I know you were there." Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang marinig ang sinabi niya. "You heard everything, didn't you? That night... you saw us."

Tahimik akong tumango. Tinanggal niya ang helmet na suot niya kaya napatingin ako. Tama nga ako, si Mira nga talaga siya. 

"Why didn't you tell me?" I whispered. "I would've been okay even if there was no one to take care of me. I would've understood."

I didn't want to be selfish. Just thinking about Amari waiting for her mother all alone... it made me feel bad.

Because I know the feeling of waiting for someone who will never come.

"I'm sorry," Athena said. "I'm sorry for causing you pain, child."

Napailing ako. "Ako nga ang dapat na mag-sorry eh... kasi inagawan ko pa si Amari ng ina. Nang dahil sa'kin, hindi mo siya nakitang lumaki. Sorry." I bit my lower lip. "I'm sorry."

She caressed my hair gently. Her touch felt like a mother's, not a warrior's. "You need not to say sorry, Deianeira. I know I was not fit to become a mother at all. I know I wasn't perfect."

Pero kahit ganon, nagpapasalamat ako sayo. Salamat... dahil inalagaan mo pa rin ako.

"Even if you're a goddess, you still make mistakes, Athena," sabi ko. "I just want you to become a mother to Amari right now."

You can go back to your real daughter now... because the love you gave me was more than enough.

I don't want to be selfish anymore.

"I'm proud of the woman you have become, child." Athena smiled. "And I'm sure your mother is too."

Nginitian ko siya. Sana nga.

Embracing Chaos (#1)Where stories live. Discover now