KIRIK CAM PARÇALARI

26/09/2008

Zaman durdu herşey durdu düşünemiyordum ben ne yapmıştım ben nasıl bir canavar dönüşmüştüm. Karşımda ki kadın hıçkırrak ağlıyor ve yerde yatan adama sarılıyordu sahi ya o adam yani babam niye yerde yatıyordu ve neden kalbin den o kadar çok kan akıyordu elimdeki makasa baktım kanlıydı evet ben yapmıştım bunu o adama ama sadece küçük bir çizik atmıştım neden o kadar çok kan akıyordu ki.

Ben hâlâ ne yaptığımı anlayamıyordum annem ağlamaya devam ediyordu sanki kötü bir şeylerin olduğunu anlamış gibi dört yaşındaki kardeşim de ağlamaya başlamıştı ama ben ona bakmıyorum tek yaptığım şey yerde kanlar içinde yatan adama sonra da elimdeki makasa bakmaktı ben ne yaptığımı anlayamıyordum taki annemin canımı yakan o sözlerini duyana kadar.

"Sen,sen onu öldürdün sen kocamı öldürdün" gözlerimi bir saniye bile yerde yatan adamdan ayırmıyordum ben mi öldürmüştüm onu yoksa o beni çoktan öldürmüşmüydü...

2 Gün Sonra

O adam öldü ama ölmedide ölen tek şey hayallerimdi kırılan tek şey umudumdu kara toprağa sadece o gömülmemişti sadece o ölmemişti bende ölmüştüm ama ne yazıkki beni gömmeyi unutmuşlardı beni gömmek yerine umudlarımı gömmüşlerdi.Ben artık ben değildim hiç bir zamanda olamayacaktım her şeyim gitti tutamadım birdahada tutamayacaktım isteyerek yapmamıştım ama bundan sonrakileri isteyerek yapacaktım.

Kafamı kaldırıp mezara baktım annem hâlâ ağlıyordu ne de güzel oyun oynuyordu ne de güzel timsah göz yaşlarını akıtıyordu yine herkezi kandırmayı başarıyordu ama beni asala kandıramazdı o adamın ölmesine en çok kendisi seviniyordu. Gözlerimi yere attığım makasa çevirdim kaşlarımı çattım ben haklıydım benim suçum yoktu herkez sadece benim yaptıklarımı görüyordu kimse o adamın yaptıklarını görmüyordu beni sokakta kemiklerim kırılana kadar dövdüğünde kimse gelip yardım etmemişti o adam bana tecavüz ederken çığlıkşarımı kimse duymamıştı o adam benim saçım dan tutum yerde sürüken kimse gelip o adamın elinden almadı o adamın dediğini yapmadım diye başımdan aşağı kaynar suyu döktü yine çığlıklarımı kimse duymamıştı yine göz yaşımı kimse silmemişti o adam bana bunları yaptı ben de bunların karşılığını verdim bana nasıl gelinirse bende öyle giderdim ben kötü bir insan değildim beni kötü yapan onlardı.

Düşüncelerimi bölen polis sireniydi içimi bir korku sardı benim içinmi geliyorlardı. Tekrar mezara baktığımda sadece annemin kaldığını gördüm artık ağlamıyordu akıl hastası gibi gülerek mezara bakıyordu ve mezara yaklaşıp "Senden ve o baş belası kızından kurtuldum" dedi ve yüksek sesle kahkaha attı bu kadın cidden iyi deyildi.

Polis sireni iyice yaklaşmıştı ve ben hapse girmek istemiyordum yere attığım kirli makası aldım ve mezarlıktan çıktım koşmak yerine yürüyerek uzaklaştım eğer koşsaydım çoktan gelmiş olan polisler beni durdururdu onun yerine sakince yürüdüm ve yüzümü saklamaya çalıştım. Ben şimdilik burdan gidiyordum ama buraya tekrar geleceğimi biliyordum, hissediyordum bugünden sonra bir canavar a dönüşeceğimide biliyordum canımı yakan herkezin canını yakacaktım...