Herkeze ozur dilerim hem sinav vardı hemde telefonumu degistirdim o yuzden fazla zaman aldi ve yazamadim bolumu
Neyse simdilik vaktim fazla yok ben en iyisi yazmaya geceyim
***
Minho çocuğu döverken(öldürürken) changbin durdurdu onu.
"Changbin bırak sikerim belanı!"
"Minho bırak ben haledeyim. Sen jisungla ilgilen."
Bana doğru geldi. Yere oturdu.Elleri kanlıydı. Gelip bana sarıldı. Ensemdeki saçlarımı okşayıp boynuma öpüyordu. Dayanamayıp hıçkırarak ağlamaya başladım.
Ağladığımı görünce sarılmayı bırakıp bedenimi üstüne doğru çekti. Bu benim onun kucağına yan bir bicim de oturmama sebep olmuştu. Elini belime doladı. Daha yüksek sesle ağlamaya başladım.
...
Arabadaydık. Minho elimi tutarak arabayı sürüyordu. Eve gidiyorduk. Konuşmaya firsat arıyordum. Minho'ya dönüp duruyordum.
"Bir şey mi oldu meleğim ?"
"Minho.."
"Hm?"
"Şey.. hiç birşey olmamış gibi davransak?"
"Nasıl yani??"
"Yani .. yeonjun olayı hiç yaşanmamış gibi davranalım."
"Sen yeterki iste her şeyi yaparımda neden?"
(Kaplumbağa deden QİDHDHDHH)
"Yeonjun olayı aramızı bozmasını ve bana yaşattıklarını hatırlamak istemiyorum onun yerine güzel anılar edinelim."
"Olur sevgilim. Ne yapmak istersin?"
"Hmm, sahile gitsek?.."
"Olurr!!"
Minho hemen sahile doğru arabayı sürmeye başladı.
...
Sahile varmıştık. El ele tutuşarak yürürken tanıdık bir surat gördük. Felix ve hyunjin idi. Hyunjin minho'nun arkadaşı ve felix'te benim ortaokul arkadaşımdı.
(Bu arada hyunjin'i neden hiç gormedik diye sorarsanız hyunjin hastaydi ve okulda yoktu bu olayin yasandigi gun okuldaydi ama firsat bulio minhoyka konusamadi minho ofkeliydi cunku kimse ona yaklasamazdi ve korkusundan yaklasmadi)
Hyunjin ile felix'i emcukleşirken yakaladık. Gördüğümüz şeyin dogru olduğunu anlamak için Minho'ya döndüm. O da şaşkın bir surat ile bana baktı. Benim gördüğümü görüyormusun ifadesi ile suratıma baktı.
"Felix?!?!?" Diye bağırdım.
Felix hemen hyunjin'nin arkasına saklandı. Koşarak oraya gittim. Minho'da peşimden gelip beni sakinleştirmeye çalıştı.
"Jisung? Burda ne işin var. Bizde tam dondurma yerken dudağımın kenarına değdide elimizden mikrop bulaşmasın diye hyunjin yardım etti sağolsun."
"Ha öylemi olmuş. Gördünmü minho biz yanlış anlamışız aslında öyle değilmiş."
"Evet evet."dedi felix.
"Felix enayimiyim ben sana kaç kere diycem herkeze bağlanıp durma diye?"
"Ya hyunjin farklı ama."
"Sonra üzülen sen oluyorsun. Bırak senin üzülmeni ben seni sabahtan akşama kadar dinlemek zorunda kalıyorum."
"Hyunjin iyi çocuktur. Felix'i üzmez."
Dedi minho.
"Peki ama sonra ağlamak sızlamak yok."
"Tamam!"
"Hyunjin hadi gel eve gidelim."
"Hop hop hop yavaş be ."
"Daha ne kadardır tanışıyorsunuz?"dedim.
"4 hafta.."
"O zaman olmaz."dedim.
Hyunjin bana şöyle dedi;
"Birşey soracağım jisung. Neden felix'in yerine karalar alıyorsun?" Nazik bir şekilde sormaya çalışmıştı.
Minho ona sinirli bir sekilde bakınca korktu ve yutkundu.
"Yani şey diyorum hani felix isterse ee şey biz eve geçelim dedim hani sizde minho ile yanlız kalırsınız hem ee şey istemezsen.."
"Tamam bu sefer felix'i yalnız bırakıyorum. Biz felix ile kardes gibiydik hâlâ öyleyiz ve ben onu korurum ne kadar olay oldu ve sahip çıktım. Onu üzgün görmek istemiyorum hyunjin. Anlıyormusun beni?"
"Onu asla üzmiycem."
"Tamam artık biz kaçalım."dedi felix.
Onlarla konuşmamız bittikten sonra minho'ya baktım. Bana öyle bakıyorduki onun aşkı gözlerinden okunuyordu. Benim gözlerimde kaybolmuştu. Yanağını öptüm ve geri çekildim.
O bunun farkına varınca güldü. Bu beni mutlu etmişti. İlk defa bu kadar mutluydum. Onunla olmak herşey demekti. O benim herşeyimdi. O da beni öyle görüyormuydu?
**
Bolum sonuna geldik yazicak birseyim yok ne yazsam bilmiom cok uzun sure bolum gelmeyebilir gorusmek uzere baiii 🫀🫀
