Herkeze merhaba 🌞
Eger biseyler yazarsam spoi olur ama yazmassam bura bos kalir o yuzden bunu yazrim ve bolume gecelum
—
Son beş gündür kendimde değilim. Ne jisung'un yüzünü gördüm ne de jisung'un ismini duymuştum. Belkıs bu bizim için iyi birşeydi? Bilemiyordum. Sigarayı bırakmıştım ama dayanamayıp tekrar başladım. Apartmanımızın en üstünde serin bir teras gibi bir yer vardı. Ne duvar nede çatı vardı. Bende oraya çıkıp rahatça sigaramı içmeye karar verdim.
Sigara paketimi alıp yukarı çıktım. Olanlardan sonra iyice çökmüştüm. Bi ara dayanamayıp kendime zarar bile vermiştim. Sonra Changbin yakalayıp durdurdu beni. Durdurmasaydı kan kaybından ölebilirdim. En üst kat'a geldiğimde kapıyı açıp girerek arkadan kapattım. Sigaramı çıkartıp çakmak ile yaktım ve sonra cebime soktum. İlerlerken birden ağlama sesleri duymaya başladım. Olduğum yerde durup dinlemeye başladım. Seslerin geldiği tarafa yavaşça kafamı çevirdim ve orda dikilmiş atlamak için duran birini gördüm.
"Dur sakın atlama!"
Şaşırıp bakışlarını yerden kaldırdı. Bende sigaramı bir yere fırlatıp ona doğru koşmaya başladım. Arkası bana dönüktü . Bu yüzden suratı görünmüyordu. Elinden tuttum ve kendime çektim. Aslında yanıma düşmesini beklerken düşmedi sadece bedeninin bana doğru dönmesini sağlamıştım. Gördüğüm parlak yüz ile afallamıştım. Bu Jisung idi..
"Merhaba sevgilim." Demişti bana ağlamamak için zor duruyordu gözlerim.
"Jisung in şurdan düşeceksin!"
"Zaten istediğimde bu."
Gözlerim dayanamayıp yaşlarını bırakmıştı. Neden yapıyordu bunu bana? Neden atlayacağını ima etmeye çalışıyordu? Atlamasına izin vermeyecektim! Veremezdim. Ne kadar kızgın olsamda izin vermeyecektim.
"Burdan indiğimde beni affedecekmisin?"
"Jisung sadece yavaşça aşağı in sakin atlama!"
"Peki ben cevabımı aldım herşey için teşekkür ederim sevgilim."
Elini sıkıca tutuyordum fakat iki elitlere beni ittirince yetişememiştim. yapamamıştım. Engel olamamıştım ona. Ellerimden kayıp gitmişti minik elleri.. atlamıştı...
...
Kalktığım gibi ağladığımı anladım. Bu bir kabustu. Uyandığım da hâlâ ağlamaya devam ediyordum. Vakit kaybetmeden ayakkabılarımı giyip dışarı çıktım.
"Minho nerey-"
Kimseyi dinlemeyerek hızlıca çıktım yanıma para almamıştım. Bu yüzden koşmam gerekiyordu. Nefes nefese kalsam bile gidicektim. Koşarak ezbere bildiğim yolları geçmeye başladım. Her geçtiğim yerin bir anısı vardı. Dondurmacıda Jisung dondurmayı üstüme düşürmüştü ve ev'e gitmek zorunda kalmıştık. Sonra dondurma diye ağlamıştı bana. Bende ona marketten dondurma almıştım akşam akşam. Çocuk giyim mağazasında ise eğer bir gün evlenirse çocuklarımız olursa onlara bir sürü elbise alıp onları çok seveceğini söylemişti. Anılarımız gözlerimi yaşartıyordu. Onu çok seviyordum. Nasıl olurda beni sadece bedenim için sevmiş olabilir? Evet. Beni bedenim icin sevdiğini söylemedi bana. Fakat benimle ilk tanıştığında bana ilgisi var veya benden etkileniyor sanmıştım. Sadece beni bedenim için kullanmak istiyordu. Sonra bana aşık olduğunu ve beni ömrü boyunca seviceğini söylemişti o gün. Bende dayanamadım ve o gün ondan ayrıldım. Beni seviyordu ama beni bedenim için kullanmak isteyen biriydi.
Jisung'u o kadar seviyordumki onun için kendi canımdan vazgeçebilirdim. Sonunda o hep geldiğim kapı'nın önüne geldiğimde nefesimi düzene sokup elimi kapıya tıklatmak için yumruk yapıp sonunda tıklatmıştım kapıyı. İçeriden sesler geliyordu.
"Han kapıya bak. Elim kirli."
"Tamam anne."
Kapıdan tıkırtılar gelince açılacağını anlayarak kendime gaz verdim. Kaçmayacaktım artık. Kapı açıldığında şişmiş olan gözlerle karşılaştım. Sonunda Özlem duyduğum o kokuyu alacaktım. Saçlarını öpecek. Sarılacaktım ona.
"M-minho?"
Beklemeden ona sarıldım. Sonunda hasret giderebilmiştim. Şaşırmış olacakki hâlâ elleri havadaydı. Ben onun kokusunu içime çekerken sırtımda dokunuşlarını hissettiğimde dayanamayıp daha sıkı sarıldım ona.
...
Hello everybody QİAJSJSJSJSNEBS
psikolojinizin icine sicmadim umarım
Sictiysamda sorry
Neuyse canım sıkıldı görüşmek üzere baybayy
