❤️ Chapter 10 💚

80 12 4
                                    

.
.
.

'Wei Ying.....'
.
.
.

බොඳ වෙලා ගිය ඒ හඬත් එක්කම Wuxian ආයෙ ඇස් ඇරියෙ ඇදක් උඩ හාන්සි වෙලයි. හෙමීට ඇස් ඇර වට පිට බැලුවත් මේ කොහෙද ඉන්නෙ කියල කල්පනා කලේ මීට කලින් දැකල නැති කුටියක, හුරු නැති පරිසරයක ඉන්නව වගේ දැනෙද්දි. ඒත් එක්කම ඔහුට ඇහුනෙ මෑතක guqin එකක් වාදනය වන හඬ.

මුළු සිරුරම වේදනා දෙද්දි ඔහු හෙමීට වාඩි වුණේ තවත් තමා ඉන්න තැන නිරීක්ෂණය කරමින්. කුටියෙ මැදකට වෙන්න ඔහුට දැකගන්න ලැබුනෙ සන්සුන් විලාසයෙන් එය ලස්සනට වාදනය කරන Wangji ව.

 කුටියෙ මැදකට වෙන්න ඔහුට දැකගන්න ලැබුනෙ සන්සුන් විලාසයෙන් එය ලස්සනට වාදනය කරන Wangji ව

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

'Lan...Zhan....'

ඔහු හෙමීට කතා කලත් Wangji එසැනින්ම වාදනය නවත්වල බැලුවෙ Wuxian දිහා. ඒ දෑස් හීනි කරල බැල්මක් හෙළුවෙ Wuxian වියාකූල වෙලා ඔහුගෙ මුහුණ දිහා බලන් ඉද්දි. මොහොතක් ඔහු දිහා බලන් හිටපු Wangji කිසිම කලබලයක් නැතිව නැගිට ඔහු අසලට ඇවිත් අසුන්ගත්තෙ කිසිවක් නොකියයි.

'Lan Zhan.....ඔයා.....'

'වේදනයිද?'

'ආ??'

ඒ එක වචනෙන් වුණත් Wuxian ට ඔහුගෙ හදවතම දියවෙලා ගියා වගේ දැනුනා.

'අහ්....ඔව්.....ටිකක්....'

'තව දවස් කීපයක් මෙහෙ ඉන්න.... ඉක්මනට සනීප වේවි.....'

නිහඬව ඔහු බලන් ඉඳියෙ Wangji ගෙ මූණ දිහා. මෙච්චර සන්සුන්ව වුණත් සීතල හඬකින් වුණත් ඒ වචනවල උණුහුම දැනෙද්දි ඔහුට හිතාගන්න බැරි වුණා මේ කලින් ඔහුව මගහැරපු කෙනාද කියලා.

'මාව....මෙහෙට.....ගෙනාවෙ ඔයාද?'

Wangji හිස වැනුවෙ ඔව් කියමින්.

'කොහෙද මේ?'

'Lan වංශය.....මේ මගේ කුටිය....'

'ආහ්?....ඔබේ...කුටිය.....'

Memories Bring Back YouWhere stories live. Discover now