ASKER

11

Arel'in AĞZINDAN

Acaba gelen o arabalar kimindi?Ben geri yürümeye devam ettim.Geri arabala dönmem ile üst albaylarin arabası olduğunu anladım,sanırım yarın tören olucak ve benim mesleğime son günüm.
Mesleğime veda etmem lazım sanırım olsun mesleğimden alınacaksamda bu yüzden alınayım o askerleri kurtarmalarına yardımda bulundum ya benden mutlusu yok şuanda.

Arabam burda değildi o yüzden bi taksiye binip o şekilde eve geldim.Kapıyı açmamla karşımda Kaan'ı görmem bir oldu. Ayakkabılarımı çıkartıp içeri girdim ve kaan'a sarıldım. Sarıldıktan sonra Kaan konuşmaya başladı;
"Arel keşke bana söyleseydin mesleğin tehlike de şuan, tamam biliyoduk hepimiz gidiceğini hiç yoktan birşeyler yapabilirdik. Hadi bunu geçtim Demir ailesi gideceğini düşünmüyordu ve sadece kaçırılman üzerine yoğunluk verdiler ne kadar üzüldüler, özellikle beril hanım ağlamaktan harap oldu kadın, sen orada aramasaydin kadın dahada fenalaşacakti üstüne bide aralda kötüydü oda mahvoldu sen gidince daha doğrusu kaçırıldığını düşündüğü için"

demesiyle kendimi kötü hissettim onları böyle üzmemem lazımdı bunu onlara yaşatmaya hakkım yoktu

"Ben o sıra onları unuttum sanırım bilmiyorum, o sıra sadece o esir alınan askerleri düşünüyordum, ya onları kurtaramasaydık, ben yine bunun şeyini yaşamak istemiyorum, onlar arkadaşım kardeşim olamaz maran gibi, ama birsürü asker ve sivil insan kurtuldu, ben mesleğimi göze alarak bunu yaptım; evet asker olmayı çok seviyorum ama o askerlerin bı aileleri var, çocukları var, eşleri var.O çocukları annesiz babasız bırakamadım buna vicdanım el vermezdi, vermedide.Evet Orhan beyleri üzdüm, sizi endişelendirdim ama bu çocukları ailesiz birakamazdim, sizden özür dilerim" 

Diyip oradan ayrıldım ve odama geçtim.
Aklıma maran gelmişti onunla olan anılarımız aklıma geldi.
Maran kim demi hemen anlatayım sizlere Maran ile Kaan doğduklarından beri beraberler kardeş gibi büyüdüler daha sonra onlar 6 ben 5 yaşında iken Kaan beni buluyor ve maran ile tanıştırıyor. 3'lü bı grup oluyoruz çok yakındık birbirimize hep yanımdalardı.Ben güzel bı çocukluk yaşamadığım için bir yandan Kaan ve bir yandan Maran hep benle ilgileniyorlardı.
maran bize göre daha olgundu ben ile kaan ikiz gibi maranda bizim abimizdi ama normalde Kaan ile maran ikiz olması lazım ve benim onların kardeşi ama öyle değildi ve 18 yıldır hep beraberdik
ama bu 18 yılın sonunda maran ile timi bı göreve gittiklerinde şehit oluyor
ve onu vuran it ise bı kampın başkanı Sedat vuruyo
ben Kaan ve Cemil babam çok kötüydük ama 1 ay içinde kendimizi topladık
ve o sıra benim bı göreve gitmem lazımdı ve bu görev 1 yıllıktı ve görev maran'ı vuran Sedat itini öldürmekti ama onun içinde Sedat'ın kardeşi cevdet'i kendime aşık etmem ve planlarını bana anlatması lazımdı
ve öyle oldu görevi kabul ettim ve o yere gittim beni hevin olarak tanıyorlardi beni içlerine almaları biraz uzun sürmüştü onalra göre bı sinavdan geçmem lazımdı ve beni dövdüler falan derime sıcak demirle birşeyler yaptılar ama hepsini geçmiştim daha sonra Cevdet'i kendime aşık ettim ve tüm planları bana anlattı bende karargaha anlattım daha sonra Sedat itini öldürme emri geldi ve onu vurdum ve ordan ayrıldım diyerlerini öldürme emre gelmediği için öldürmemistim yani

Sizce Sedat kim...(Tahminler yoruma )

Evet bazıları tahmin etmiştir ama çoğunuz anlamamışsınızdır hemen söylüyorum bu Sedat iti geçen bölüm ölü gözüküp aslında ölmeyen o itti.

Ben bunları düşünürken ağlamaya başlamıştım bile maran'ı özlemiştim hemde çok, kendimle bı sefer gurur duyuyordum çünkü bu sefer kardeşimin kanını yerde bırakmamıştim kardeşimi öldüren adamı öldürmüştüm bu yüzden bı yanım mutluydu
Dolabın önüne gelip maran'ın kıyafetlerinden alıp sarılarak ağlamaya devam ettim

O sıra Kaan odasında

Arel'in o konuşmasından sonra bende odama geçtim aklıma maran gelmişti doğduğumdan beri yan yana olduğum o adam bizim arkadaşlığımız çok güzeldi biz resmen öz kardeş gibiydik 6 yaşında iken dışarda ağlayan arel'i bulmuştum ve orada tanışmıştık ve maran ile tanıştırmıştım ikimizde bı kız kardeşimiz olsun istiyorduk ve o kişide Arel olmuştu o günden sonra

Arel güzel bı çocukluk geciremedigi için ikimizde ona güzel çocukluk yaşatmaya çalışıyorduk ama halbuki bizde çocuktuk o zamanlar ama bu hallerimiz çok tatlıydı ve güzeldi aramızda su sızmazdı ,
ben bı yaramazlik yapsam maran hemen öne çıkıp o yapmadı ben yaptım deyip tüm suçu kendisi üsteleniyordu,
maran çok iyi biriydi iyi kalpliydi biz 3'ümüzde asker olmak istiyorduk çünkü cenk amcam ile babam askerdi hem askerlik arkadaşi hemde birbirinin devreleriydi 3'umuzde onları gördükçe asker olmak istiyorduk ,bı zaman sonra maran bizren daha fazla asker olmak istemeye başlamıştı sebebi ise
anne ve babası şehit olmuştu yolda giderken terör örgütleri onları vurmuştu ve o sırada maran ise 18 yaşında idi ve bu ona hırs yapmıştı annesinin babasının kanını yerde bırakmak istememişti ve çok iyi bı asker olmuştu ve anne babasının kanını yerde bırakmamıştı
bı zaman sonra ise maran 24 yaşında timi ile şehit olmuştu
hepimiz çok kötüydük çünkü kardeşimiz sehit olmuştu bizi bırakmıştı
ben onu çok seviyordum oda beni seviyordu ama o sevgisini fazla göstermezdi hissettirirdi özellikle 18 yaşından sonra ama ben biliyordum o bizi beni çok seviyordu 

bunları düşünürken ağlamaya başlamıştım bile ve dolaba ilerleyip maran'ın kıyafetlerinden alıp sarılarak ağlamaya başladım...

Bı zaman sonra arel'in yanına gitmeyi düşündüm oda kötü olmuştur deyip elimde kıyafet ile arel'in odasına ilerlemeye başladım o sıra karşıma Arel çıktı ve birbirimize sarılıp bı tuu daha aglamaya başladık bı sure sonra ağlamamiz iç çekişlerine dönmesi ile Arel benden ayrıldı ve konuşmaya başladı

"Ben sizi üzdüğüm ve bunalttığım için özür dilerim ama gitmemin sebebi o ailelerinde bizim gibi olmamasıydı o askerlerin sonunun maran gibi olmasını istemedim ben yine onlarında kanını yerde bırakmazdim bırakmadımda hem abimin hemde o diyer askerlerin kanını yerde bırakmadım"

Ben ona tebessümle bakıp konuşmaya başladım

"Özür dilemane gerek yok ama bı daha böyle birşey yapma yaparsanda söyle"
"Tamam soylerim" dedi birbirimize bakıp bı daha sarıldık ve bı sure sonra kalktık ve açıktığımız için yemek yapıp yedik sonra sıkıldık ve pasta yaptık bı sure sorna akşam oldu ve kapı çaldı

AREL'İN ağzından devam

Kapı çalmıştı Gidip kapıyı açtım karşımda Cemil babam vardı ona sarıldım ve içeri girdim Cemil babamda peşimden geldi ve oturduk bı sure sonra Cemil babam konuşmaya başladı
"Arel bize bi konuşma borçlusun sanki he "
"Ben özür dilerim böyle yaptığım için" deyip kaan'a anlattigim şeyleri Cemil babama da anlattım
Cemil babamın yüzü çöktü ve gözleri doldu aklına maran gelmişti Cemil babam daha sonra kendini topladı ve konuşmaya başladı
"Tamam ama bı daha yapma öyle, hiç yoktan söyle birşeyler yapmaya çalışalım mesleğin tehlike de şuan"
"O askerler için değerdi baba onlar iyi olsun Yeter" dedim babamın yüzünde bı tebessüm oluştu ve kollarını açtı ben de hemen kollarına girdim ve onun sarılmasina karşılık verdim daha sonra Kaan konuşmaya başladı
"Bensizmi sarılıyorsunuz siz kalbim kırıldı" deyip ellerini göğsünde topladi ve küçükken yaptığımiz çiçek hareketini yaptı babamla onun bu haline gülüp konuştuk
"Gel buraya eşek sıpasi" deyip ikimizde kollarımızı onun için açtık oda hemen yanınıza gelip sarıldı biz babamla bakisip güldük çünkü ikimizde aynı anda konuşmuştuk az önce. Bı sure öyle durup ayrıldık ve babam konuşmaya başladı
"Hadi artık geç oldu yatalım yarım sabah herkez karargaha gitmesi lazım üst albaylar geldi" deyip çıktı kaanla bakışıp odalarımıza geçtik ve yattık sabah bizi ne bekliyordu acaba....
.
.
.
Geç geldi bölüm kusura bakmayın yeni bölümü yakın bı zamanda atıyorum yapıp oy vermeyi unutmayın görüşüruzz.