Esin tiyatroda oynayan, üniversiteli bir kızdır. Bir gün tüm işler sarpa sarmış bir durumdayken yeni bir tiyatro yazarı ekibe dahil olur. Esin, hayatında aşkla yeniden tanışırken; Ural yeni açtığı beyaz sayfasını kalplerle doldururken, kalplerle dol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sesindeki tını yalnızlığın senfonisi Hislerin namlunun ucunda duran bir mermi Bölüm Şarkısı: Kendimden Hallice-Sakince Yoruldum
TheDeparture
🥀
"Bazen pes ettiğimizde parlar ışıklar/ Yangının alevi başlar bir kibritle/ Yaşamdan umudu kestiğimiz anda/ İlaçtır onun gülüşü yaralarda." diye başladı ilk yazısı. Dosyaları önüme koyarak geriye yaslandım. Yaklaşık bir saattir burada öylece ağlıyor, sonra duruyor ve yeniden okumak için dönüyordum ama içimde bir yangın varken olmuyordu. Onun benzetmesi misaliydi: Sözleri kalbimde yanmaya başlayan bir kibrit olmuş, şimdi her yer alev alev yanıyordu.
Beni öyle bir şekilde bıraktı ki tüm her şeyi yeniden yıkıp gitti. Galiba hayat bana, onun gidişlerine alışmam için zorluyordu. Git demiştim ve o da gitmişti. Yeniden ağlamaya başladığımda kafamı masaya gömdüm.
Böyle bir şey yaptığıma inanmak istemiyordum. Onu affetmeyecektim, belki de affederdim ama onu yeniden görmüşken onsuz olma düşüncesi üşümeme neden oldu. Şimdi her yer çok soğuktu ve ben soğuktan nefret ederdim.
Cebimden kumandayı çıkarıp klimanın ayarlarını değiştirdim. Zayıflık gösteriyordum, zayıf değildim ve güçlü durabilirdim. Hayatımda Ural olmadan da yaşayabilirdim. Ölmezdim ya?
On dakika daha durduktan ve artık durulduktan sonra dosyayı önüme çektim. Şu an evimde battaniye altında ve çikolatalar eşliğinde ağlayabilirdim ama son zamanlarda zaten sürekli işleri boşluyordum. Hangi oyun olduğuna baktım önce: Ezgiler ve Sükunet.
"Efsun: Dalgaları görüyor musunuz, öylece uzaklardan gelip kıyılara vuruyorlar. Belki de birçok duyguyu yanında taşıyorlar.
Halil: Sadece dalgalar mı taşır duygu yüklerini?
(Efsun gülümser ve başını Halil'e yaslar.)
Efsun: Canlı olan ve canlılık taşıyan herkes taşır duyguları.
Halil: En çok da kalpler taşır."
Sıkıntıyla okumayı bıraktım. En son sayfaya gelerek özetini okumaya koyuldum.
"Halil ve Efsun birbirlerine çok aşıktırlar ancak aralarında olan yaş farkı onların ilişkilerini zorlamaktadır. Aileleri bu birlikteliği onaylamamakta, özellikle Halil'in daha üniversite okuyor olmasını bahane etmektedirler. Böyle çalkantılı bir ilişki yaşarken Efsun, akciğer hastası olduğunu öğrenir ve öylece ortadan kaybolur. Yıllar sonra tekrar Halil'in karşısına çıktığında onun çoktan evlendiğini görerek en büyük kalp kırıklığını yaşar. Akciğer hastalığı onu öldürmemiştir ancak kalp kırıklığı ile fazla yaşamayacaktır."
