Dedicated to Behindthekindgirl26 and afrancesca :D Thanks for reading my story :*
Enjoy reading :*
---
Kath's POV
Dahan-dahan kong minulat mga mata ko. Teka lang, hindi ito ang kwarto ko. Nasaan ako? Anong nangyari? Hospital? Bakeeet?
Babangon na sana ako nung biglang mas hinigpitan yung hawak sa kamay ko. Sinilip ko siya para makita ko kung sino yun.
Si DJ.
Nakatulog siya habang binabantayan ako. Kami nga lang palang dalawa ang natira dito sa kwarto.
Pinagmamasdan ko ang mukha ni DJ, mahahalata mong pagod na pagod siya dahil sa pag-alala at pag-aalaga sakin. Pero ano magagawa ko? Kundi magdalawang-isip sa desisyong ginawa ko. Kung tama ba o mali, pagsisisihan o hindi.
Daniel: Kath. Babe.
Nagsalita siya, kaya bumalik ulit ako sa paghiga at nagkunwaring natutulog. Ang akala ko gising na siya, yun pala nananaginip lang.
Daniel: *nakapikit parin* Baby. Please wag kang lumayo sakin. Hindi ko kakayanin. Hindi totoo yung narinig mo. Ang sinabi ko kung may chance lang kami dati, babalikan ko siya pero ngayong nakita at nakilala kita, kinalimutan ko na siya dahil ikaw na ang kinikilala at minamahal ng puso't isipan ko. *tulo ng luha*
Umiiyak siya habang nananaginip. Sana pala naniwala ako kay Miles, na pagbigyan siyang magpalinawag at sabihin kung ano talaga ang totoo.
Daniel: *hikbi* Baby. Wag kang aalis, please.
Kath: *nakikinig* *nagpipigil ng luha*
Daniel: Baby? Kath? Kathryn! *sigaw* BABY! *nagising*
Ayun nga nagising na siya, pero hawak niya parin ang kamay ko. Nagtulug-tulugan ulit ako at hindi pinahalatang umiyak ako kanina.
Daniel: *kiss sa forehead* Kath, wag ka ng aalis sa buhay ko. Mahal na mahal kita na kaya kong gawin ang lahat para sayo. Wag mo lang pahirapan ang sarili mo, please. *sobs* Wag mo namang gawin ito oh. *hug*
Akala niya tulog parin ako, kaya hindi siya bumibitaw sa yakap.
Kath: *yakap pabalik* I'm sorry, I didn't listen to you. I'm sorry, pinangunahan kita. Akala ko kasi, ako ang tama. Eto kasing mahal mo eh, tanga. *sobrang iyak* Walang puso. Hindi marunong---
Daniel: Sshhh. *tingin kay Kath* Wag mong sabihin yan dahil hindi totoo yan. Kung ano man ang narinig mo, hindi na totoo yun ngayon kasi ikaw na lang ang laman nito. *turo sa puso* *pahid ng luha* Kaya please? Wag mo na akong iwan. *yuko*
Kath: ... Hindi na po. Hinding-hindi na po. *hug* *smiling*
Daniel: *hug* Thank you. Thank you for giving me another chance. I promise you, hindi ko sasayangin ito. *kiss sa forehead*
Kath: Tama na nga itong dramang ito. *giggling* I'm just happy we're back to normal.
Daniel: So ano, bati na tayo? *pacute*
Kath: Oo na. Oo na. *giggling* Magpapacute ka pa. Di bagay sayo. *giggling* Jooke. Hahahaha!
Miles: Oh edi nagbati rin? Hay nako! Hihintayin pa kasi na isang ang masugod sa inyo dito sa hospital bago bumalik sa dati eh. Jusko! *giggling*
Mama Min: Hindi ka pa ba nasaanay sa dalawang yan? Paano pa kaya pag naging sila na? Ano kaya gagawin nung isa bago magkabati? Tumalon sa building na ang taas ay hanggang 50th floor? *giggling*
Daniel: Sobra naman po yun. Hindi na ulit mangyayari dun dahil aayusin na po namin mga sarili namin. At hinding-hindi ko na ikaw *kurot sa ilong ni Kath* papahirapan pa ulit.
Kath: Araaay! Makakurot wagas ah! Asuuus, makakain mo rin yang mga sinasabi mo.
Daniel: Pustahan tayo? Kapag napahirapan pa kita ulit...
Kath: Lalayuan mo ako? Iiwan mo ako? Sasaktan---
Daniel: Op! Op! Op! Tama na. Sinasabi ko lang naman, wala naman talaga akong gagawin eh. *kamot sa ulo*
Miles and Mama Min: Takot! *giggling*
Kath: Teka nga lang po. Bakit nga po pala ako nasugod dito sa hospital?
Miles: Kasi bes, nawalan ka ng malay. Alam mo kung bakit? Hindi ka kasi---
Daniel: Hindi ka nagkakakain, ilang araw na. Kaya tingnan mo ang payat payat mo na at nawawalan ka ng resistensya. Umiiyak gabi-gabi, kaya nawawalan ng tubig yang katawan mo at kulang sa tulog. Huwag naman ganun, baby please?
Miles: Nakunakunakunaku *kinikilig* Baby? Umaansenso! Kayo ah! Amin amin din pag may time. *giggling*
Mama Min: Late ka na ba? Hahaha dati pa sila nagtatawagan ng 'baby' pero si DJ lang ang nagi-i love you. *giggling*
Daniel: Talo ka pa ni mama--- tita pala. *kamot sa ulo* *smile*
Mama Min: Mama pala ah? *kurot sa ilong ni DJ*
Daniel: Araaaaaay! Tama na, Ma-- Tita?!? *giggling*
Kath: *giggling* Singit lang ako ah? Baby. Tulog muna ako ah? Masakit ulo ko tapos nahihilo rin ako eh.
Miles: Sige na, bes. Mukhang may mag-aalaga na sayo eh. Uwi muna ako ah? Babalik na lang ako. Pagaling ka ah? *beso kay Kath at DJ*
Mama Min: Kukuha na muna ako ng gamit mo. Babalik na lang rin ako. Ikaw ba DJ may dala kang damit?
Daniel: Opo, tita. Nasa van na po lahat.
Mama Min: Oh sige, bantayan mo muna si Kath ah? Alis na ako. *beso kay Kath at DJ*
Miles: Sabay na ako kay tita. Byeee!
Nakalabas na silang dalawa sa room ko. Kaya kami na lang ni DJ ang naiwan dito.
Daniel: Sige, tulog ka na. Babatanyan kita dito, sabihin mo na lang kapag nagugutom ka ah?
Kath: *nod* *pikit ng mata*
Daniel: *kiss sa forehead* *hawak sa kamay ni Kath* I wanna make you smile. Whenever your sad. Carry you around when you're arthritis is bad. All I wanna do, is grow old with you. *haplos sa buhok ni Kath*
Kinantahan na lang niya ako para makatulog ako ng mahimbing. I'm just so happy na we're back together again. Hindi ko na uulitin ang ginawa ko na hindi nakikinig sa explanation niya. I'll give him the chance to defend his side. Para walang away at laging nagkakamabutihan. I'm just so lucky that I have him in my life. So understanding and caring, napakaswerte ko talaga sa kanya. Aalagaan ko rin siya katulad ng pag-aalaga niya sakin.
---
Twitter: @angeltabernilla
