Dedicated po kina AndreaJoiceCuevas at jamaicacuevas16 :D Hoy Guirre at Landicho :* Bawi bawi rin pag may time :D
Enjoy reading :*
---
Miles' POV
Kakarating ko lang dito sa bahay nina Kath dahil tinawagan ako ni tita min. Hindi raw kasi kumakain si Kath ng ilang araw na at gabi-gabi na lang umiiyak. Kapag tinatanong ni tita kung ano problema, hindi siya sumasagot.
Miles: Bes, kain ka na dali. Mapapagalitan kami ni DJ eh. *paawa face*
Kath: Ayoko. Wala narin namang pakialam yun sakin eh. *tulo luha*
Miles: Yung totoo? Nag-away ba kayo? *hawak sa shoulder ni Kath*
Kath: ...
Hindi siya sumagot sakin, at patuloy parin ang pagiyak niya. Siguro nga, nag-away sila kasi nagkakaganito lang siya kapag may nangyari sa kanilang dalawa eh. Matawagan nga si DJ.
Miles: Bes, matulog ka na lang. Magpahinga ka, tingnan mo yang mata mo. Magang-maga na, maawa ka naman sa sarili mo teh. Pagod na pagod na yang mga yan dahil araw-araw ka na lang naglalabas ng tubig sa mga mata mo. Babalikan kita mamaya, punta lang ako sa baba.
Kath: *nod*
Nakatulog na nga siya, at lumabas na ako ng kwarto niya. Dinial ko narin ang number ni DJ.
*calling Pareng Daniel* *ringing*
Daniel: Oh Miles? Bat ka napatawag?
Miles: Eh kasi ano.. Si ano kasi eh..
Daniel: Diretsuhin mo na lang kasi ako.
Miles: Nagsumbong sakin si tita min. Ilang araw ng hindi lumalabas ng kwarto si Kath at hindi niya rin ginagalaw yung pagkain niya. Ang laki ng pinayat niya ngayon.
Daniel: ... Dahil sakin ang lahat ng ito. *sigh*
Miles: Magtapat ka nga sakin, Padilla. May nangyari ba? Hindi naman kasi nagkakaganito si Kath eh. Ano problema?
Daniel: Nagpunta kasi siya sa bahay last week. Narinig niya yata yung pinagkukwentuhan namin ng P5, about kay Z. Narinig niya rin ang mga sinabi ko, kaso hindi niya siguro natapos. Naramdaman ko kasing nasasaktan siya, kaya bigla siyang umalis. Pero I swear, hindi niya ako talaga pinatapos. Hindi niya narinig yung iba ko pang sinabi. Hinabol ko siya, at nagpaliwanag ako kasi nakita kong umiiyak na siya. At ayun bigla na lang niya sinabing 'Goodbye, Daniel'. *naiiyak*
Miles: Ay jusko! Ayusin niyo agad ito, Padilla. Hihintayin mo pa bang magkasakit si Kath? Kung makikita mo siya ngayon, ang laki ng pinagbago ng katawan at mukha niya. Sobra sa payat.
Daniel: Inaayos ko na. Naghahanap lang ako ng tamang oras para makapunta ako diyan.
Miles: Tamang oras? Myghad! 1 week na ang nakalipas eh. Hindi mo parin pupuntahan si Kath?
Kath: Tanggapin na lang natin na wala na siyang pakialam sakin dahil may mas mahal na siyang iba kaysa sakin. *sobs*
Biglang lumabas ng kwarto si Kath at parang kanina pa nakiking sakin.
Miles: Sinasabi ko sayo, ayusin mo na lahat. *bulong sa cellphone*
-End call *toot toot toot*-
Miles: *lapit kay Kath* *hinatid sa kama* Bes, akala ko ba tulog ka na? Bakit ka lumabas ng kwarto mo? Hay nako! Hinang-hina ka na oh? Sabi ko sayo matulog ka na.
Kath: Hindi ko na kaya! Wala na talaga siyang pakialam sakin. *sobs* Bakit ganun? Akala ko ba ako lang ang mahal niya? *sobs*
Miles: *pinahiga sa kama* Eh kung hayaan mo muna siyang ipaliwanag ang lahat? Baka naman nagkamali ka lang ng pagkakarinig. *comforting Kath*
Kath: ...
Tumahimik lang siya ng ilang minuto pero iyak parin siya ng iyak. Hindi ko kayang nagkakaganito amg best friend ko. Isa lang naman ang solusyon dito eh. Si DJ.
Kath: Miles. *deep breathe*
Miles: Ano yun, bes?
Kath: Nahihirapan ako... *deep breathe*
Miles: Kaya mo yan, si DJ ang aayos nito kung hahayaan mo siyang magpaliwanag. *smile*
Kath: Hindi yun. *deep breathe*
Miles: Okay ka lang ba?
Kath: Nahi-hira-pan akong hu-min-ga...
O.O Shems. Nawalan ng malay si Kath.
Miles: KATH?!? KATHRYN?!? TITA MIN SI KATH PO?!?
Tita Min: *shock* Naku po! Ben! Ihanda mo sasakyan. Punta tayo ng hospital. Bilis!
To: Pareng Daniel
DJ. Si Kath nawalan ng malay, papunta na kami sa hospital malapit sa kanila dito.
Omgg.. Lord, please guide Kathryn po. Wag niyo siyang pababayaan.
---
DJ's POV
From: Mileeeees
DJ. Si Kath nawalan ng malay, papunta na kami sa hospital malapit sa kanila dito.
Daniel: Sht. *shock* Bakit nagkaganito?!?
Mama Karla: Anak, anong nangyari? Nakakagulat ka bigla bigla ka na lang nagmumura diyan.
Daniel: Si Kath po kasi, dinadala nila ngayon sa hospital. Nawalan daw ng malay. *ayos ng gamit*
Mama Karla: Jusko po. Magbihis kana at pupuntahan natin siya.
Daniel: Ma, pwede ba ako magstay kung nasaan si Kath? Gusto ko ako mag-alaga sa kanya. Pa-cancel mo na po lahat ng schedules ko. Sabihin mo ma importante po. Please, Ma.
Mama Karla: Sige na. Ako na bahala. Magdala ka ng gamit mo.
Daniel: Thank you, Ma. Meron naman po ako sa van.
Mama Karla: Tara na, magtatanong pa tayo ng room niya.
---
Kakarating lang namin dito sa hospital, tinext ko si Miles kanina kung ano room niya.
Mama Karla: Alam mo room number niya?
Daniel: *nod* Room 2526 daw po.
Kinakabahan ako. Sana nasa maayos na lagay parin ang baby ko. At sana may chance parin na mabalik yung masayang kami. Sana bigyan niya ako ng chance para mapaliwanag ko ang lahat.
Whoo. Grabe! Nandito na kami. Kumatok muna ako tapos binuksan ko na ang pinto. Nakita ko si Miles at Tita Min, kaya nagbeso muna kami ni mama sa kanila. At ang sunod na nakita ko, ay si Kath.
Daniel: *lapit kay Kath* Baby. *kiss sa noo* Sorry. Ako may kasalanan ng lahat. Mali ang pagkakarinig mo. Hindi lang yun ang dapat mong marinig. Baby *naiiyak* sana ako parin. Sana tayo parin. Please. *pikit mata* *tulo ng luha*
Hinawakan ko na lang yung kamay niya habang nakapikit parin siya.
Daniel: Bakit kailangan pa pong umabot sa ganito? *sobs*
---
This chapter is also dedicated to Behindthekindgirl26 <3 May mga readers pala na naghihintay at nagaabang ng mga next updates ko sa story na ito :D Thank you ulit sayo :*
Twitter: @angeltabernilla
