ငါက ဗီလိန်ရဲ့ပါပါး (ဘာသာပြန်)

Chapter 5

Chapter 5

တည်ငြိမ်အေးဆေးစွာဖြင့်သာ ကြီးပြင်းလာကာ မည်ကဲ့သို့သော ဒဏ်ရာမျိုး ရရှိလာပါစေ အလယ်တန်းသို့ ရောက်သည်အထိ ကြိတ်မှိတ်သည်းခံခဲ့သည်။

ထိုကာလများအတွင်း သူစုထားသည့် မုန့်ဖိုးကို အခြေပြုကာ ကျောင်းအိပ်ကျောင်းစား နေထိုင်ရန် ရွေးချယ်လိုက်၏။ လင်းလောချင်ကလည်း ဝန်ထုပ် ပေါ့သွားသည့်အတွက် ဝမ်းသာအားရ သဘောတူလိုက်ရာ သူ့ မျက်ကွယ်တွင် လင်းဖေးတစ်ယောက် မည်မျှအထိ ကြီးပြင်းလာကြောင်း မသိတော့ချေ။

လင်းဖေးအကြောင်း မေ့လုနီးပါး ဖြစ်နေချိန် ပြန်တွေ့လိုက်ရကာမှ သူ့တူမှာ လွန်စွာ အရပ်ရှည်ကာ သူ့ထက်ပင် သန်မာနေပြီဖြစ်ကြောင်း သတိပြုမိသွားတော့သည်။ သူပင် မော့ကြည့်ရလောက်သည်အထိ ကြီးပြင်းလာ၏။

ထိုအချိန်မှစကာ လင်းဖေးသည် သူ ခံစားခဲ့ရသမျှ အားလုံးကို တစ်ခုမကျန် ပြန်လည်ပေးဆပ်စေတော့သည်။

လင်းလောချင်ကို မျက်တောင်တစ်ချက်ပင် မခတ်ဘဲ ပြန်လည်ကာ လက်စားချေလိုက်၏။ ငယ်စဉ်က သူ့ကို ရိုက်နှက်ခဲ့သည့်အတွက် ပြန်လည်ကာ ရိုက်နှက်ရန် ကြေးစားများ ငှားရမ်းကာ သူ့ကို ဆူပူကြိမ်းမောင်းခဲ့သည့် လုပ်ရပ်အတွက်လည်း တစ်ဖန် ဆူပူကြိမ်းမောင်းခံရရန် ကြံစည်ခဲ့သည်။ ဤကဲ့သို့ ခြောက်လခန့် ဆက်တိုက် လက်စားချေပြီးနောက် ပျင်းရိငြီးငွေ့လာသည့်အတွက် လင်းလောချင်ကို ခုနစ်ရက်ဆက်တိုက် ပိတ်လှောင်ထားလိုက်ပြန်၏။ ထိုသူ သေလုနီးပါး ဖြစ်သွားကာမှ ပြန်လွှတ်ပေးကာ သူတို့နှစ်ဦးတွင် ပတ်သက်ဆက်နွယ်ရန်အကြောင်း လုံးဝ မရှိတော့ဟုပါ တစ်ပါတည်း ကြေငြာလိုက်သည်။

သူကဲ့သို့သော လူစားမျိုးမှာ အောင်မြင်ရမည့် ကံကြမ္မာနှင့် မွေးဖွားလာသူများ ဖြစ်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် အောက်ခြေအဆင့်မှ စတင်ရသည့်တိုင် ရေခဲရိုက်မျက်နှာပိုင်ရှင် ငရဲဘုရင်အဖြစ် နာမည်ကြီးလာခြင်းမှာ မဆန်းကြယ်လှပေ။

ယခု သူ့ရှေ့တွင် ရပ်နေသည့် ကလေးလေးမှာ ငရဲဘုရင်အဖြစ်သို့ မပြောင်းလဲသေး။ နူးညံ့လှသည့် အသံလေးဖြင့် ခပ်ပြုံးပြုံး ပြောနေဆဲဖြစ်သည်။ သူ့စကားတို့မှာ ကလေးတစ်ဦး၏ မရင့်ကျက်မှုတို့ ရောယှက်နေသေးသည့်တိုင် လင်းလောချင်ကိုမူ တဆတ်ဆတ် တုန်ရီလာစေပေသည်။