ငါက ဗီလိန်ရဲ့ပါပါး (ဘာသာပြန်)

Chapter 128

Chapter 128

လင်းဖေးက လင်းလော့ချင်း၏လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို မှီထားရာ လင်းလော့ချင်းက လင်းဖေးကို တစ်ခဏခန့် ပွေ့ဖက်ပြီးနောက် လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

"သွား...သားရှုရှုကျိကို လက်ဆောင်သွားပေးလိုက်..."

လင်းဖေးက ကုတင်ပေါ်မှ ထလိုက်ကာ လင်းလော့ချင်း တကယ်ပျော်ရွှင်မပျော်ရွှင် သိချင်သောကြောင့် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

လင်းလော့ချင်းက ရယ်မောလိုက်၏။

"မင်း မထွက်သွားသေးရင် ငါ မင်းကို ထပ်နမ်းမှာနော်..."

လင်းဖေး :"..."

လင်းဖေး၏မျက်လုံးများက ရင်းနှီးနေသော မနှစ်မြို့မှုကို ပြသလိုက်ပြီးနောက် နောက်ပြန်လှည့်ကာ တံခါး‌ဆီသို့ လျှောက်သွားလေသည်။

လင်းလော့ချင်းက အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲကာ ပြန်အနားယူလိုက်စဉ် လင်းဖေးက တံခါးပြန်ဖွင့်၀င်လာပြီး ကိုးရို့ကားယားနိုင်စွာ လျှောက်လာလေသည်။

"တစ်ခါတည်းနော်..."

လင်းဖေးက တိုးညှင်းစွာ ပြောလိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးထဲ၌ ၀န်လေးမှု ၃၀%၊ ကူရာမဲ့မှု ၅၀%၊အလိုလိုက်မှု ၂၀%ရှိနေ၏။

လင်းလော့ချင်း ထပ်မံရယ်မောလိုက်သည်။

လင်းဖေးက စိတ်ဆိုးသွားကာ ရှက်ရွံ့လာလေသည်။ သူ နောက်ပြန်လှည့်လိုက်စဉ် လင်းလော့ချင်းက သူ့ကို ပြန်ဆွဲလိုက်ပြီး မျက်နှာပေါ်သို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် နမ်းလိုက်သည်။

"ဖေးဖေး သားက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ...ဘာလို့ ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းရတာလဲ..."

လင်းလော့ချင်းက ပြောပြီးနောက် ထပ်မံနမ်းလိုက်သည်။

လင်းဖေး :"..."

'တစ်ခါတည်းလို့ ပြောထားတယ်လေ...'

သူက သံသယမျက်လုံးများဖြင့် လင်းလော့ချင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။

လင်းလော့ချင်း ပြုံးလိုက်ပြီး လင်းဖေးမျက်နှာကို ထိလိုက်၏။

"မင်းက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာကို...ငါက ဘယ်လိုလုပ် ထိန်းချုပ်နိုင်မှာလဲ...ငါက မင်းကိုအရမ်းချစ်လို့ ထပ်ခါထပ်ခါ နမ်းချင်တယ်...ဒါက ပုံမှန်ပဲမလား..."