Chapter 121

1.2K 223 1
                                    

Chapter 121

လင်းလော့ချင်းက ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်ချပြီး အစားအသောက်တစ်ချို့မှာရန် မီနူးကို ကြည့်လိုက်သည်။

မှာပြီးနောက်  စားပွဲပေါ်၌ စာအုပ်များဖြင့် ပြန့်ကျဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် လင်းဖေးနှင့် ကျိလဲ့ယွီကို အပြုံးဖြင့် ကြည့်လိုက်လေသည်။

"မင်းတို့နှစ်ယောက် အစောကြီးကို စာဖတ်နေတာပေါ့..."

ကျိလဲ့ယွီက ချက်ချင်ပင် သူ့ရင်ဘတ်လေးကို ဝင့်ကြွားစွာ ကော့လိုက်သည်။

"သားတို့ စာဖတ်နေတာ ကြာလှပြီ... အဲ့ဒါ တကယ်ကို ပင်ပန်းတာပဲ..."

ကျိယွီရှောင် သံသယအပြည့်နှင့် ဖြစ်နေလေသည်။
"မင်းက... စာဖတ်တယ်... အကြာကြီး..."

"အင်းအင်း... ဒယ်ဒီ သားကိုမယုံရင် ကိုကို့ကို မေးလို့ရတယ်..."
သူက လင်းဖေးဆီသို့ ခေါင်းလှည့်လိုက်လေသည်။

လင်းဖေးက ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
"သူက တကယ် အကြာကြီး စာဖတ်နေတာ..."

"အဲ့ဒါဆိုရင် ဖေးဖေးက ဆက်တိုက် တိုက်တွန်းနေလို့ ဖြစ်ရမယ်... အဲ့လိုမှဟုတ်ရင် မင်းက ကိုယ့်အသိနဲ့ကိုယ်လုပ်တာ သိပ်မဖြစ်နိုင်ဘူး..."

ကျိလဲ့ယွီ - ...

ကျိလဲ့ယွီက သူ့၏ မကျေနပ်ချက်ကို ပြသရန် ကြမ်းတမ်းစွာ နှာမှုတ်လိုက်သည်။

ကျိယွီရှောင် ခပ်ဖွဖွပြုံးကာ သူ့ပါးကို ဆွဲလိုက်၏။

"မဆိုးပါဘူး... ချီးကျူးတယ်... ဒီရက်တွေမှာ မင်းလိုချင်တာ ရှိလား... ဒယ်ဒီက ဝယ်ပေးမယ်..."

ကျိလဲ့ယွီက အလွန်ပါးနပ်ပေသည်။ သူက လင်းလော့ချင်းကို ချက်ချင်းဖက်လိုက်သည်။
"ပါးပါးကို လိုချင်တယ်..."

လင်းလော့ချင်းက ချက်ချင်း ရယ်လိုက်လေသည်။

ကျိယွီရှောင်က ရယ်ရမည်လား ငိုရမည်လားပင် မသိတော့ချေ။
"အဲ့ဒါတော့ ငါမဝယ်ပေးနိုင်ဘူး..."

"အဲ့ဒါဆို ပါးပါးက ဘယ်တော့မှ သားတို့နဲ့အတူ အိမ်ပြန်လာနေမှာလဲ..."

ကျိလဲ့ယွီက ခေါင်းမော့ကာ လင်းလော့ချင်းကို ကြည့်လိုက်လေသည်။

ငါက ဗီလိန်ရဲ့ပါပါး (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now