ငါက ဗီလိန်ရဲ့ပါပါး (ဘာသာပြန်)

Chapter 123

Chapter 123

သူက အခန်းတံခါးကဒ်အား ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီးနောက် တံခါးတွင်းသို့ဝင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အထုပ်ကိုဖြည်လိုက်၏၊၊
 
အခန်းမှာ အလွန်တိတ်ဆိတ်လျှက်ရှိသည်။ လင်းလော့ချင်းက ကျောပိုးအိတ်တွင်းမှ နံချပ်ကူအား ထုတ်ယူ၍ ဆိုဖာဘေးတွင် ထောင်ထားလိုက်၏။
 
ညလေအေးက ပြတင်းပေါက်မှတဆင့် ညှင်းသဲ့သဲ့ တိုက်ခတ်လာ၏။
 
လင်းလော့ချင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဝရန်တာသို့ လျှောက်သွားကာ ပြတင်းပေါက်ကို ပိတ်လိုက်သည်။
 
သူခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် နှင်းဖုံးနေသည့် လမင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အေးစက်၍ မော်ကြွားကာ လှပနေပြီး ကျိယွီရှောင်နှင့်တူ၏။
 
အစက ကျိယွီရှောင်နှင့် သဘောတူထားသည့်အတိုင်း မာပေါ်ကျုံး အခန်းတွင်းသို့ မဝင်ရောက်ခင် ကျိယွီရှောင် အား ဖုန်းခေါ်ရန် သူ တွေးခဲ့မိသည်။ သို့သော် မာပေါ်ကျုံး၏ စကားများကြောင့် ကျိယွီရှောင် ဒေါသထွက်မည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် သူ လက်လျှော့လိုက်ခြင်းဖြစ်၏။
 
ယခုမူ ဖုန်းမခေါ်ခဲ့၍သာ တော်တော့သည်ဟု လင်းလော့ချင်း တွေ့လိုက်မိသည်။ ကျိယွီရှောင်အား အခြားလူများ မကောင်းပြောသည်ကို သူ သဘောမကျချေ။ အထူးသဖြင့် တစ်ဖက်လူ၏ ခြေထောက်များနှင့် ပတ်သတ်၍ ဖြစ်သည်။  
 
သူက ခြေထောက်ဒဏ်ရာရသည်ထက် ပိုမိုဆိုးရွားသည့် ဆုံးရှုံးမှုများကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရပြီးပြီဖြစ်၏။ ထိုလူများ၏ စော်ကားပြောဆိုမှုများအား ရင်မဆိုင်ရသင့်ချေ။
 
လင်းလော့ချင်း ဝရန်တာတွင် လဲလျောင်းလိုက်ရင်း ဖုန်းကိုထုတ်ကာ ကျိယွီရှောင်အား ခေါ်လိုက်သည်။
 
ကျိယွီရှောင်က အိပ်ရာထက်တွင် စာရွက်စာတမ်းများ ဖတ်နေ၏။ သူ ခေတ္တအနားယူရန် စိတ်ကူးနေစဉ်မှာပင် ဖုန်းမြည်လာခဲ့သည်။
 
ဖုန်းမြည်သံက အခြားလူများ၏ ဖုန်းမြည်သံနှင့် မတူချေ။ ၎င်းက လင်းလော့ချင်းအတွက် သီးသန့်ထားထားသည့် ဖုန်းသံဖြစ်သည်။
 
သူက ဖုန်းကိုင်လိုက်ရင်း မေးလိုက်၏။ “အလုပ်ပြီးသွားပြီလား … ”
 
“အွန်း … ” လင်းလော့ချင်း ညှင်သာစွာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ သူ့အသံမှာ နွေဦး၏ညနေခင်း လေပြေကဲ့သို့ နွေးထွေးလှ၏။ “အစ်ကိုကြီး … ခင်ဗျားသိလား … ခင်ဗျားက ကျွန်တော် တွေ့ဖူးသမျှထဲမှာ အပြည့်စုံဆုံးလူသားပဲ … ”