Lelah

11B: Kalbimin En Güzel Parçası

Uzun bir süredir bekletiyorum sizi. Özür dilerim. Umarım bölümü beğenirsinizzz^^

Bölümü düzenlemedim maalesef, bir yerinde bir yanlış varsa kusura bakmayın lütfeennn

Bu arada bölümü arada sırada girip yazıyordum ama bugün ayrı bir ilham içindeydim. Tüm gün boyunca sadece Lelah'a odaklandım. Diğer bölüme şu anda başlamadım. O da ne zaman gelir kestiremiyorum yine. Umarım yakın zamanda 12.bölümle birlikte yine buluşuruz♥︎♥︎

İstediğiniz şarkıyla okuyabilirsinizzz🫶
İyi okumalar ve yıldızı parlatmayı unutmayınnn lütfeennnn🧸

✨️

Ölümü gören gözlerime, acıları taşıyan kalbime hesap vermeyenler şimdi karşımda oturmuş; her zaman yanımdalarmış gibi karşımda gülümseyip benimle ilgileniyorlardı.

O belgeleri bulman lazım. Burada değilse odasındadır.

Ya odasında da değilse iç ses?

İşte o zaman şirkete bakmak için girmemiz gerekiyor.

Ya yaptıklarını yok ettiyse?

Etmemiştir. Kimsenin ulaşabileceğini düşünmediği yere saklamıştır.

"Kızım, pasta istiyor musun?" Elimdeki pasta tabağında ki pastayı bitirmiştim. Tekrar istiyor musun?

Başımı sallayarak elimdeki tabağı hizmetliye verdim. Azize anne ona sert bir şekilde emir verirken, karnımda olmayan çocuğumla mutlu oluyordu.

Mutluluğunu izliyordum. Şimdilik olan mutluluğunu izliyordum. Gülümsedim. Bir anlığına, gülümseyişinin sönüşünü gözlerimin içine bitmiş bir halde bakışını düşündüm. Bu psikopatça olabilirdi ama onun hak ettiğini düşünüp durmak çok güzeldi.

Kapı zili çaldığında yerimde sıçradım. O sırada hizmetlinin uzattığı pasta dolu tabakla korkumu es geçip elime aldım. Çatalı batırıp, yemeye koyulduğumda içeriye giren polis memurları şaşırmamı sağladı. Kaşlarım havalandı ve öylece bakakaldım. Arkalarından giren Kerem bana göz kırptı. Bu ne demekti? Başımı 'ne yaptın' anlamında salladım. Omuz silkti.

"Kusura bakmayın, gecenizi bölüyoruz." Polis memuru konuşmaya başladığında dikkatimi ona verdim. Bir çift gözün üzerimde olduğunun farkındaydım. Elimdeki pasta dolu tabağı önümdeki masaya koydum. İster istemez vücudumdan geçen ürperti, kollarımı bedenime dolamama neden oldu. "Aziz Denizer siz misiniz?"

Aziz babaya baktım. Kaşları çatık bir şekilde Kerem'e bakıyordu. Ona bakarak kendisi olduğunu onayladığında, Kerem'in bakışlarını takip ederek o bakışları beni buldu.

"Ne gibi bir sorun var memur bey?"

"Emniyete gidince haberiniz olur, Aziz Bey." Aziz baba başını yavaş hareketlerle salladı. Polislerden biri kelepçe çıkardığında gözlerim irice açılmıştı. O kadar mı kötü bir şeydi?

"Memur bey babam adaletten kaçmaz zaten. Lütfen kelepçeyi geri yerine yerleştirin." Bakışlarım konuşan Alpan abiye çevrildi.

Babam adaletten kaçmaz zaten.

Adaletten kaçmaz.

Senin baban Alpan abi, adaletten kaçtı. Annemin ölümü sır gibi kaldı. İntihar olarak adlandırdınız hatta siz ama ben gördüm. O geceyi yaşadım.