1. BÖLÜM
Yaşananların tamamı hayal ürünüdür
(1897)
Sarayımda keyif kahvemi yudumluyordum her gün yaptığım gibi. Bir yandan da radyodan şarkı dinliyordum. Keyfimi hiçbir şeyin bozmasını istemiyordum.
Sıkı kurallarla yönettiğim bir ülkem vardı. Kimse adımı bilmezdi. Kimse yüzümü de bilmezdi. Gelecekte kötü anılırken ismimi ve yüzümü bilmemeleri iyi olurdu. 27 yaşındaydım.
Bir kere ailemin zoruyla evlenmiştim,
Bir yıl içinde de ailem ve eşim hayatlarını kaybetmişlerdi.
Her zaman herkese karşı kötü biri olmuştum. Ülkede kötülüklerimle tanınırdım.
Birden kapı tıklatılmıştı, içeri girmelerini söylemiştim. Karşıma güzel yüzlü bir genç getirdilerinde kaşlarımı çatıp fincanımı oturduğum rahat koltuğun yanındaki sehpaya bırakmıştım.
"Kralım, rahatsızlık verdik ama bu genci saraya bakarken gördük." Sarayın yanından geçmeyi, hatta bakmayı bile yasaklamıştım bu ülkede.
Genç, gerçekten güzel yüzlüydü. Bir oğlanın bu kadar güzel olabileceği kimin aklına gelebilirdi ki...
Elimle diğerlerinin çıkması ve beni çocukla yalnız bırakması için bir işaret yaptığımda çıkmışlardı. Genç, yere bakıyordu.
"Yüzüme bak." Dediğimi aynen yapıp önümde eğilip geri ayağa kalkmıştı. Telaşla bakıyordu. "İsmin ne senin?"
"Han Jisung, kralım." Ayağa kalkıp ona yaklaştığımda yutkunmuştu.
"Saraya neden bakıyordun peki?"
"Sarayı hiç görmemiştim. Merak etmiştim, kralım. Lütfen beni bağışlayın, gerçekten kötü bir niyetim yoktu." Bir elimi çenesine koyup yüzünü sağa sola çevirdim ve onu inceledim.
"Kaç yaşındasın bakalım." Elimi çenesinden çekmiştim.
"23 yaşındayım, efendim." Kafamı olumlu anlamda sallayıp kapıdaki muhafızlara seslenmiştim.
"Bu çocuğa bir oda hazırlayın. Ne isterse yapın. Ona özel muamele sergilemenizi istiyorum." Çocuk bana şaşkınca bakmıştım
"Kralım, ben bunu kabul edemem."
"Kalacak yerin var mı?" Kafasını iki yana salladı.
"O zaman artık burada kalacaksın." Önümde tekrar eğilmişti. Eğilmesini istemediğim için omzundan tutup onu kaldırmıştım. Normalde önümde insanların eğilmesi hoşuma giderdi ama onun eğilmesi beni rahatsız etmişti. Bir an onun insan değil de melek olduğunu düşünmüştüm.
"Çok teşekkür ederim." Kafamı olumlu anlamda sallayıp muhafızlara onu götürmeleri için bir işaret yapmıştım. Ona nazikçe yolu göstermişlerdi.
________________________________
Evettt cevirimiz an itibariyle baslamistir
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nazende / Minsung
FanfictionBu kitap kendi alfabesiyle yazılmıştır A=♤ B=♧ C=◇ D=□ E=€ F=£ G=● H=~ I=¡ J=¿ K=& L=| M=# N=♡ O=○ P=₽ R=◆ S=$ T=₺ U=♠︎. V=× Y=¥ Z=*
