"Burası... Çok güzelmiş..." Onu piyanonun önündeki sandalyeye oturttum. Hafifçe piyanonun taşlarında gezdirmişti parmaklarını.
Yanına bir sandalye çekmiş ve ben de ona oturmuştum.
Ellerini tutup parmaklarını piyanoya yerleştirirken konuştum:
"Ailen nerede?" Derince yutkunmuştu.
"Öldüler.." Sandalyemi onun sandalyesine biraz daha yaklaştırmıştım.
"Nasıl oldu?" Kafasını iki yana salladı.
"Bilmiyorum." Kaşlarımı çattım.
"Soyadın ne demiştin??"
"Han." Han...
"Seni halan mı büyütmüştü?" Kafasını olumlu anlamda salladı.
"Evet ama nereden biliyorsunuz?" Onun ailesini babam idam ettirmişti....
Canımın acıdığını hissetmiştim. O, bunu öğrenirse benden nefret ederdi. Öğrenmemeliydi. Öğrenirse benim yaptığımı düşünebilirdi. Kesinlikle öğrenmemeliydi.
"Boşver nereden bildiğimi."
"Nasıl isterseniz."
Öğlen yemeğine kadar ona orada notaları göstermiştim. Zekiydi, çabuk kavrıyordu. Ellerine dokunmama izin vermiyordu ama nasıl çalacağını göstermek için dokunmam gerekiyordu.
"Nazendelik yapma. Sadece eline dokunacağım." Yutkunmuştu.
"Özür dilerim." Ayağa kalkıp odadan çıkmıştı. Şaşırmıştım.
________________________________
Ben çeviri yapmayı unutuyorum kalıyo burda yalnız başına
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nazende / Minsung
FanfictionBu kitap kendi alfabesiyle yazılmıştır A=♤ B=♧ C=◇ D=□ E=€ F=£ G=● H=~ I=¡ J=¿ K=& L=| M=# N=♡ O=○ P=₽ R=◆ S=$ T=₺ U=♠︎. V=× Y=¥ Z=*
