ဆောင်းဟန်ဘင်း မျက်နှာကို မမြင်ချင်၍ ထယ်ရယ်တို့ အိမ်တွင် တစ်နေကုန် သောင်တင်နေသည့် ကျန်းဟာအိုကို ဆောင်းဟန်ဘင်း အကြောင်း တစ်နေကုန် ထိုင်နားထောင်နေရသည့် ထယ်ရယ်က မကြည်ကြည့် ကြည့်ရင်း ညည်းညူပြလာသည်။
"မမြင်ချင်ပေမယ့် တစ်နေကုန် ဆောင်းဟန်ဘင်း အကြောင်းပဲပြောနေတာနော်"
ထယ်ရယ်ပြောလည်း ပြောချင်စရာပင်။ ထယ်ရယ့်ခမျာ မနက်အစောကြီး အိမ်တံခါး လာခေါက်၍ အိပ်ရေးပျက်ရသည့်အပြင် ကျန်းဟာအိုညတစ်ယောက်ကို ထမင်းဟင်းပါချက်ကျွေးရပြီး ပြောသမျှ ဆောင်းဟန်ဘင်း အကြောင်းများလည်း နားထောင်ရသေးသည်။
"ငါကြည့်မရလို့လေ"
"ငါပြောချင်တာကလေ မင်းမကြိုက်ဘူးမလား သူ့ကို"
"အင်း မုန်းပါမုန်းတယ်"
မုန်းနေ၍သာ ဆောင်းဟန်ဘင်းနှင့် ပတ်သတ်လာလျှင် ငယ်ငယ်တုန်းက သစ်ပင်ပေါ်မှ ပြုတ်ကျစဥ်က ဝတ်ထားသည့် အင်္ကျီအရောင်ကိုပါ တစ်ရေးနိုးထမေးလျှင် တန်းဖြေနိုင်လေသည်။
"အဲတာကြောင့်ပြောတာလေ၊ မင်း မကြိုက်တဲ့လူအကြောင်းကို ဂရုလည်း မစိုက်နဲ့၊ အတင်းလည်း မပြောနဲ့၊ သူ့ဘာသာ ဘာပဲဖြစ်နေနေကွာ၊ မရှိသလို သဘောထားလိုက်"
"မထားနိုင်ပါဘူး။ သူ့အကြောင်း မကျေနပ်တာတွေတော့ ပြောရမှာ အများကြီး"
"မကျေနပ်လည်း ထားလိုက်ကွာ၊ သူမကောင်းတာ လုပ်ရင် သူပဲ ခံရလိမ့်မယ်၊ မင်းက အဖက်လုပ်မနေနဲ့"
နှစ်ယောက်ကြား ပြဿနာလည်း ကြီးကြီးမားမား မရှိရပါဘဲ အသားလွတ် မုန်းနေသော သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူကြောင့် ထယ်ရယ်မှာ အမြဲခေါင်းခြောက်ရသည်။ ကျန်းဟာအို ပြောသလောက်လည်း ဆောင်းဟန်ဘင်းမှာ ဆိုးရွားနေသည့်လူမဟုတ်။ လူချစ်လူခင်ပေါသည့် လူရည်မွန်လေး တစ်ယောက်သာဖြစ်သည်။
"အဖက်ကလုပ်ရမှာပေါ့၊ အဲကောင်က ငါ့ဆီက attention သိပ်လိုချင်တာ၊ နေဦး အိမ်ပြန်ရောက်မှ ရန်ရှာပြီး လက်သီးနဲ့ထိုးပစ်ဦးမယ်"
