Zmagovalec | Bojan Cvjetićanin

3. Nazywa się Nace Jordan

Spain, Barcelona
Bojan's pov

Dolecieliśmy już do Barcelony. Przyznam szczerze, że moim marzeniem od dziecka było polecenie do Barcelony. To miasto jest takie piękne i ma taki swój specyficzny klimat.

Pod lotniskiem stał bus eurowizyjny. Cały żółty z wielkim napisem "Eurovision 2023" i tym takim sercem różowo-żółto-niebieskim. Przed busem stało już kilka osób. Poznałem wśród nich reprezentanta Finlandii w tym swoim charakterystycznym zielonym bolero, reprezentantkę Szwecji i tych z Chorwacji. Podeszliśmy tam i zaczęliśmy się wszystkim przedstawiać i tym podobne. Nigdzie nie widziałem reprezentanta Cypru ani Rihanny. No w sumie skoro ona mieszka w Barcelonie to raczej nie będzie jej na lotnisku. Andrew pewnie przyleciał do niej kilka dni wcześniej, skoro mają taki dobry kontakt.

Wsiedliśmy do autobusu i ruszyliśmy do naszego hotelu. Impreza jest dopiero o 21:00. Muszę przeczekać te 12 godzin.

Rihanna's pov

Wstałam jak zwykle o godzinie 7 rano i już od 2 godzin siedziałam na krawędzi mojego tarasu z którego widać było całą Barcelonę. Popijając swoją poranną kawę, rozmyślałam o tym co mnie dzisiaj czeka.

-Jere mi napisał, że już wylądowali i jadą do hotelu -powiedział Andrew siadając obok mnie.

-Musze tam jechać? -spytałam upijając łyk kawy, która i tak już wystygła.

-Tak musisz.

-No ale przecież nikt mnie tam nie chce. To Jann...

-Dobra Rihanna weź zamknij mordę -przerwał mi chłopak. -Powinnaś się cieszyć, że tam jedziesz a ty robisz z tego wielką tragedię i ciągle pierdolisz o Jannie. Weź się ogarnij, bo to już wkurwiające się robi -uderzył mnie lekko ręką w tył głowy, wstał i wszedł do domu.

-Ale wsparcie -powiedziałam do siebie. Również wstałam i poszłam do domu przygotować się na trening.

Gdy pakowałam wszystko do torby mój telefon zaczął dzwonić. Na wyświetlaczu pojawiło się imię mojej przyjaciółki. Odebrałam I włączyłam głośno mówiący wracając do pakowania.

-Czego dusza pragnie? -zaczęłam.

-Dowiedziałam się jak ma na imię mój Romeo -powiedziała dziewczyna rozczulające się na ostatnim słowie. -Nie zgadniesz jak.

-Nie wiem kurwa, Andrzej?

-Nie, fuj -odparła z obrzydzeniem. -Nazywa się Nace Jordan. Już się nie mogę doczekać jak go spotkamy. Serio weźmiesz mnie ze sobą? -mówiła ciągle jak poparzona.

-Tak zabiorę cię ze sobą tylko żebyś poznała tego swojego Nace'a -wywróciłam oczami. -A teraz przepraszam, ale jadę na trening.

-Okej, daj mi znać po treningu czy Gavi znowu rzygał -zaśmiała się i rozłączyła.

Tak naprawdę zabieram ją ze sobą z trzech powodów. Numero uno: żeby poznała tego swojego kochasia, bo inaczej by mi spokoju nie dała gdyby się dowiedziała, że go poznałam. Numero due: potrzebna mi tam będzie jakaś dziewczyna, którą znam i której ufam, bo raczej Andrew i Jere mi nie pomogą we wszystkim. Numero tre: dawno razem nie chlałyśmy. Trzeci powód jest mój ulubiony.

Zabrałam torbę i zeszłam na dół. Ubrana byłam jak zwykle w czarne dresy, koszulkę Barcy i na to jeansową kurtkę.

-Jadę na trening, będę o 14 -powiedziałam do Cypryjczyka siedzącego na kanapie i oglądającego SexEducation, jego ulubiony serial.

-Okej, uważaj na siebie-odpowiedział machając mi.

Wyszłam z domu i wsiadłam do samochodu. Włączyłam sobie piosenki Måneskin i ruszyłam z pod domu.

Camp Nou
(Tak w tej książce oni mają treningi na camp Nou)

Zaparkowałam pod stadionem. Zabrałam torbę i wyszłam z samochodu. Ruszyłam do środka przeglądając coś na telefonie. Zobaczyłam, że następna impreza Eurowizyjna odbędzie się w Warszawie. Przyznam szczerze, że to odrobinę mnie ucieszyło. Cieszyłam się z tego, że odwiedzę kraj w którym mieszkałam 8 lat swojego życia. Nie jest to kraj w którym się urodziłam, ale mimo to czułam jakbym mieszkała tam od dziecka.

Tak szczerze słowa Andrzeja które wypowiedział dzisiaj rano dały mi taką motywację. Już chce, żeby była 21:00.

(Sorki że taki krótki ale nie mam pomysłu)