"Sizin dostluk masanızda benim ne işim var acaba?"
Yaren beni Mert ve takım arkadaşlarının eşleriyle bir yemeğe götürüyordu ama ben pek hevesli değildim, futbolla ya da futbolcularla ilgilenmiyordum ama magazinlerle biraz ilgileniyordum haliyle bazı şeylerden haberdardım ve genel olarak futbolcuların toksik ilişkilerinden hoşlanmıyordum çünkü Yaren'i Mert'le çok iyi görüyordum.
"Selen, bir şeyler yiyip içeceğiz, bu kadar abartma, korkmana gerek yok, seni yemezler. Onlar çok iyi çocuklar ve eşleri de çok tatlı."
"Umarım tatlı derken senin gibileri kastetmiyorsundur."
"Hiç dostluk kalmadı, gerçekten. Yazıklar olsun sana."
"Güzelim, yine ne oldu?"
"Yok bir şey Mert, hadi çıkalım."
"Ben kendi arabamla geleceğim, çıkışta eve geçerim, geri gelmeme gerek kalmaz, merak etmeyin, kaçmayacağım."
"Tamam Selen, konumu gönderiyorum."
"Gönder, enişte."
Mert'in gönderdiği konumu ayarlasam da Mert'i takip ederek mekana ulaşabildik, çok güzel bir yere benziyordu, çoğu kişinin çift olarak gelecek olması yıllardır flörtümün olmadığı düşüncesiyle yüzleştirdi beni, evet cidden evde kalmıştım.
"Hoş geldiniz Yarenciğim."
"Hoş bulduk aşkım, hoş bulduk, oh, Can Bey de gelmiş, bak ben de sözümü tuttum ve sana bahsettiğim o arkadaşım"
Yanından geçmeye çalıştığım çocuğa yanlışlıkla çarptığımda elindeki kaynar kahve vücuduna dökülmüştü ve beni küçük bir temastan bile canımı yakması gerçeğine bakarak onu düşünemiyordum.
"Siz iyi misiniz? Gerçekten çok üzgünüm. Bir şey yapmamız gerekiyor. Üstünüzü çıkarmanız lazım."
"Gerek yok, üstümü değiştirip geliyorum abi ben."
"Ne demek sorun değil ya? Fazlasıyla sıcaktı kahve, bu hiç iyi değil sizin için, acınız olmasın olamaz ve eğer şu an yoksa sonrasında çok çekersiniz."
Mekandan çıkan adamın peşinden gidiyordum, daha doğrusu koşuyordum, çok hızlı yürüyordu ve bu ona yetişmemi zorlaştırıyordu, büyük ihtimalle Mert'in arkadaşlarından biriydi, ilk saniyeden itibaren rezil olmuştum ve şimdi çok saçma bir şekilde adamın arkasından koşuyordum ama haklı bir sebebim vardı, hiçbir şey olmamış gibi davranılamazdı.
"Bakın, bir aksilik oldu ama ben iyiyim. Beni takip etmenize gerek yok. Üstümü değiştirip geleceğim."
"Vücudunuza kaynak su döküldü açıkçası bana iyi olduğunuzu kanıtlayana kadar rahat etmeyeceğim. İsterseniz beni sapık olarak görün, umurumda değil."
Daha fazla üstelemeyi bırakmıştı, sesini çıkarmadan arabasına geçmiş hızla tişörtünü çıkarmıştı, yarasına bakabilmek adına bana dönmesini bekliyordum arka koltukta kendine giyecek bir şey alıyordu bulduğu şey ile dönmüştü burun burunaydık, açıkçası aramızda uzun bir bakışma geçmedi değil ancak bunu bozmam gerekiyordu, gözlerimi gözlerinden ayırıp vücuduna sabitledim, evet fiziği mükemmeldi ama sorun bu değildi, yanmıştı, geniş bir bölge kızarmıştı, yavaşça parmağımla okşadığımda geri çekildi, canı yanıyordu.
"Oturun, iyi falan değilsiniz. Suyunuz var mı?"
"Var."
Sonunda pes etti ve sürücü koltuğuna oturdu, canı yanıyordu tabii, az önce fırlattığı tişörtü suyla hafifçe ıslatıp yavaşça yanığa doğru tutmaya çalışıyordum, göğüs bölgesindeydi genelde zaten hassastı. Arada bir başını arkaya yaslayıp sertçe bastırdığımda öfkeyle küfrediyordu, o an farkettim ki sanırım bu yaşananlar biz dışında pek birilerini ilgilendirmiyordu.
