DÜNYA İÇİNDE BİR DÜNYA

MUTLULUĞUN SIRRI

İnsan hedefine yönelik iş yapmalıdır. Boş insanlardan ve işlerden sakınmalıdır. Vatanına nasıl katkı sağlayacağını düşünmelidir. İçinde, enerjiyi her zaman muhafaza etmelidir. Mesela ben iki yıllık fizyoterapi bölümü okudum. Bu bölümde yükselip vatanıma, milletime ve kendime faydalı olabilirim. Ama nasıl? Onur'un yanında çalışarak mı? Ama dışlanan bir insan olarak ben çalışmaktan korkuyorum. Fakat artık korkmamak gerektiğini hissediyorum. Artık kararlarımı kendim verdiğimi hissediyorum. Bir gözü karalık yapıp İstanbul'dan, ailemden ayrılıp başka şehirde hayalimin mesleği olan öğretmenlikte yapabilirim. Bir şeyler yapmak gerek. Kendim için hedefe doğru giden bir rota çizmem gerek. Mutluluğu umut ederek mutlu olmamın sırrı budur. Aklımda çok zıt düşünceler var ve ben bunlardan hangisinin doğru olduğunu bulmak istiyorum. Yavaş yavaş buluyoruz, az kaldı. Bu cevapları bulursam mutluluğa erişebileceği mi düşünüyorum. Oysaki hiçbir insan kalıcı mutluluğu elde edemez. O insan ancak mutlu olmak için didinir, calışır. Hedef olan mutluluğun aslında bir yanıltmaca olduğunu bilmez. İnsan mutluluğa erişemez. Ancak mutluluk için yaşar. Bir gün mutlu olacağı hayaliyle kendini yer, bitirir. Hedef gerçekleştiğinde insan bir boşluk içinde bulunur, tekrar bir hedef koyar kendine ki mutluluğu yakalasın. Ancak insan bilmezki bir insan nasıl her an mutsuz değilse, her anda mutlu olamaz. O yüzdendir ki insan mutluluk için yaşamalı, ancak mutluluğa erişilemeyeceğinin farkında olarak mutlu olmalıdır. İnsan sadece mutluluğu değil üzüntüyü de içinde bulundurması gerekir. Zaten insanı insan yapan her türlü duyguları bünyesinde bulundurmasıdır. Ben sadece hiçbir zaman tam erişemeyeceği mutluluğuma bir anlam kazandırmak istiyorum. Üzüntüyü yok etmek değil.