18+ Moja maleńka

19

5 lat później
Eliana
Minęło 5 lat odkąd wybudziłam się z śpiączki.
Minęło 5 lat, od kiedy Grayson powiedział mi co stało się z naszymi córkami.
Minęło 5 lat, od kiedy moje serce umarło, od kiedy nie miałam chęci do życia, i jedyne co mnie trzymało przy życiu to Grayson.

Pomimo tragedii która nas spotkała, dalej się kochaliśmy i byliśmy dla siebie wsparciem.
Nie byliśmy już tamtymi ludźmi którzy spotkali się w lesie po raz pierwszy.

Teraz mam 30 lat, Grayson 49. Żyjemy tylko dla siebie. Może to co powiem jest okrutne.
Ale straciłam nadzieje że kiedykolwiek odnajdę swoje dzieci, chociaż nie powinnam, powinnam je szukać dzień i noc. Ale jak miałam je szukać skoro sama byłam wrakiem człowieka, samą skórą i kośćmi.

W Graysonie również zaszły drastyczne zmiany, nie mogłam mieć mu tego za złe. Stał się okrutnym i mściwym Alfą. Wszyscy się go bali. Oprócz mnie, do mnie był taki jak zawsze. Kochał mnie bezwarunkowo i troszczył się o mnie.

******************
Po tym wszystkim co się stało, nie chciałam mieć już więcej dzieci. Jak mogłabym je posiadać, z myślą że one są tutaj kochane, otoczone opieką i troską, są bezpieczne ..A nasze córki są w jakimś miejscu, nie wiadomo gdzie, z obcymi ludźmi, najprawdopodobniej w złych warunkach..
I nie wiadomo czy żyją..

Oczywiście nic nie potoczyło się tak jak bym chciała, pomimo moich usilnych zabezpieczeń, oraz rzadkich stosunków z Graysonem, dowiedziałam się że jestem w ciąży. Nie cieszyłam się już tak jak dawniej. Czułam się okropnie.
Miałam wyrzuty sumienia.

Urodziłam chłopca, nazwaliśmy go Logan.

Logan Williams ..

                                  **********
Lata mijały, a ja zrozumiałam dlaczego los zesłał nam Logana.  Zaleczył naszą dziurę w sercu, sprawił że w naszym domu, pomimo tylu ran i cierpienia, zagościła radość i szczęście.
Po jakimś czasie otrząsnęłam się z uczucia straty.
Pomagałam mojemu mate w poszukiwaniach naszych córek ..ale na darmo. Nie było żadnego śladu, żadnej wskazówki, przez lata błądziliśmy w ciemne zaułki aż w końcu przestaliśmy szukać. Nie chcieliśmy rozdrapywać starych ran. Nie mieliśmy gdzie szukać, nie wiedzieliśmy. Zrobiliśmy wszystko co w naszej mocy, wszystko co jako rodzice musieliśmy zrobić, nic więcej już nie mogliśmy.