dahlia - adrienette

two^

O bunu bana nasıl yapıyor bilmiyorum ancak gözlerimi ondan alamıyorum.

"Beyefendi rica etsem kendinizi gözlerimden alır mısınız?" demek isterdim.

Ama ona hiç bir şey diyemiyorum,onunla konuşamıyorum. Beni delirten şey de tam olarak bu. Onunla konuşmak istiyorum ama karşısına geçsem dudaklarım mühürlenir,elim ayağım bir birine dolaşır ve bir aptal gibi gözükürüm. Ona kötü bir izlenim vermek istediğim en son şeylerden biri olur.

Aynı sınıftayız sonuçta her gün bir birimizi görüyoruz. Ancak arkadaş gruplarımız farklı ve gruplaşmanın olduğu bu sınıfta konuşmuyoruz bile. Benim hakkımda ne düşündüğünü bilmeyi deli gibi isterdim!

Yazdıklarımdan kafamı fizik dersinin bitiş ziliyle kaldırdım. Bu derse hiç dayanamazdım,zaten anlamıyorum dinliyormuş gibi yapıp vakit kaybetmeye gerek yok diye düşünüp defterime yazmaya başlamıştım.

"Yine mi yazıyorsun?" dedi Alya yanımdan gülümseyerek.

"Bir gün alacağım o defterini vallahi" dedi Chloe arka sıramızdan.

Onlara doğru dönerek en yakın dostlarıma kocaman bir gülümseme bahşettim. "Boşverin onu şimdi ben çok acıktım,kantine gidelim hadi." dedim büyük bir enerjiyle ayağa kalkarak.

Kızlar hemen yanıma geldi ve birlikte kantine gittik. Kapıdan girdiğim gibi gözüm onu ve yanında ki iki arkadaşını buldu. Benim gözlerim mi her yerde onu arıyor yoksa o mu her yerde beni buluyor bilmiyorum.

Kızlarla tostlarımızı aldıktan sonra kantinde bir masaya oturduk ve sohbet etmeye başladık
onlarla sohbet koyulaştıkça rahatlıyorum.

"Ya aşkım öyle ayrıldık işte ama benim çokta umrumda değil zaten"

Bu kız beni delirtecek

"Emin misin Chloe?" diye sordu Alya. Evet alışığız Chloe'nin bu şıp sevdi hallerine ama insan çok seviyorum diye peşinden günlerce ağladığı çocukla ayrılınca da bi üzülür yani.

"Ya eminim kızım işte uzatmayın,hem bana ne yani hemen başka biriyle story atmışsa di mi yani?"
dedi gülerek ama bu sahte bir gülümsemeydi,resmen üst dudağı seğirdi söylerken. Alya'ya durumla ilgili bir sinyal verecekken Chloe'nin gözlerinde yaşlar birikmeye başlamıştı bile.

Alya ile hemen oturduğumuz sandalyelerden kalktık ve Chloe'nin yanına giderek ona kocaman sarıldık.
"Canımın içi nolur kendini gereksiz insanlar için üzme" dedim göz yaşlarını elimde ki peçete yardımıyla silerken.

Chloe'nin ağlaması aniden durdu ve bize sarılarak gülümseyerek konuşmaya başladı.
"Aynen öyle ya beni ne ilgilendirir öyle insanlar yenisini buluruz bana"
Saçlarını savurdu
"Ayrıca benim mis gibi kızlarım var bir kere ben nasıl mutsuz olayım" dedi ve Alya ile benim kolumuza girdi mutlu mutlu kantinden çıktık umarım insanlar deli olduğumuzu düşünmüyordur.

Dram dan başka hiç bir şeyi güzel yazamadığımı düşünen ben bu kitabı nasıl yazacağım acaba?

Sizce kurgu nasıl gidiyor?

Son olarak hepinize pembe laleler 🌷🤍