Şah ve Mat

4.Savaş

İyi okumalar🤍🍃

🤍

Hayatta yaşadığımız kötü şeyler vardır. Ve biz bu kötü şeylerin kurbanı olmamak için mücadele ederiz. İşte buna biz "savaş" deriz. İnsan bu hayatta savaşmadan yaşayamaz. Anlamsız hayatta anlamlı savaşlar veriyoruz. Ama herkes galip gelemez. Bazılarının ruhu yaralanır, bazılarının kalbi. Canımız çok yanar ama canımız en çok yakan, canımızı yakanların canımızın içi olmasıdır... Savaşlarda iki şey olur, ya ruhunu yaşatırsın, ya da çocukluğunu. Bazen ikisini de kaybedersin ama ne olursa olsun asla ölmezsiniz. Ne kadar ölmek istesen bile... Şöyle açıklayayım, yaşayan ölü gibi oluruz işte. Savaşlar ikiye bölünür:

1) Düşmanlarla savaşmak veya dostlarla savaşmak:
Aslında, dostlarla savaşınca onlar da düşmanımız oluyor. O yüzden yalnızca düşmanlarla savaşmak desek daha iyi olur. Bu savaşta tek başımıza bir çok insanla savaşırız. Zorluklar çıkar karşımıza ama biz, o zorlukları yenmeliyiz, yenmek zorundayız. Yoksa ortada ne ruhumuz kalır, ne çocukluğumuz, ne de biz.

2) Hayatla savaşmak:
Hayatla bir çok mücadeleler olur ama en kötü savaş o mücadelelerde yanımızda ailemizin olmaması... En kötüsü de bu değil mi zaten? Onlar bizi mutlu sanar ama en çok kıran onlar. Başkalarıyla savaştığımız sanarlar yardım dâhi etmezler ama en çok onlarla savaştığımızı bilmezler. Hayat işte. Neler yaşadığımızı kimse bilmez, anlamaz.

Eğer hayattaki savaşınızda kazanmak istiyorsanız işte o zaman yapmamız gereken maddeler var:

Madde 1-Kimseye güvenmemek gerek. Kendimize dahi.

Madde 2-Kimseye arkanı dönmememiz gerek. En çokta ailemize ve kardeş dediklerimize, dost dediğimiz kahpe iki yüzlü olan insanlara.

Madde 3-Kimseye sırrını vermememiz gerek. Fırsata çevire bilirler ve ortada da o sırra dair bir açık olmamalı!

Madde 4-Bazen kurallı, sınırlı ve sabırlı olmamız gerek ama bazen kuralları çiğnemek, sınırları aşmak ve sabırsız olmak gerekir. Bu hırsa ve meraka yol açar ve hırs ve merak yan yana iken en tehlikeli insan oluruz. Ve 1:0 önde oluruz.

Madde 5-Kimseyi dinlememeliyiz. Çünkü bizi kıskananlar bizim hedefimizi şaşırtmak ister. Kendi beyinimizle yönlenmeliyiz hedef tahtasına. Kalbimizin de sesini kesmeliyiz. Eğer bu savaşı kazanmak istiyorsak aşkı, sevgiyi, saygıyı, ilgiyi, kalp sesimizi, iç sesimizi ve daha nicelerini dinlemememiz gerekir. Kulaklarımız sadece beyinimizin sesini duymalı. Sadece beyinimize açık olmalı.

Madde 6-Kimseye zayıf yönümüzü göstermemek gerekir. Çünkü bizi oradan vurarak devirmeye çalışacaklar. Ama eğer onlara sahte zayıflık gösterirsek işte o zaman devrilen biz değil, onlar olacak. Biz o zaman sadece rüzgar olacağız ve onlarda sadece bir kağıt. Biz eseceğiz onlar uçacaklar. Biz alev olacağız, onlar alevimizde kül. Biz yakacağız onlar bizim ateşimizde yanıp, kavrulup kül olacaklar.

Madde 7 (Son ve en önemli madde) -Sözlerimize ve yeminlerimize sadık kalmalıyız.

Bu maddeler benim maddelerim ama asla yerine getiremiyorum bazılarını...

Kayra devesi elini belindeki silahına uzattı ben yine oldukça rahattım ama o hazırlıksızdı. Dudaklarını araladı, haraket ettirdi ve o soruyu sordu: "O kim? Ve bunu sen mi yaptın? Bana tuzak mı kurdun?" Sesinde öfke yoktu ama hayâl kırıklığı vardı. Bana güvenmiş miydi harbiden? Çok yazık. Bana güvenmemesi gerektiğini daha öğrenememiş demek ki. Ah, zavallım, ah, garibim. Nasıl da masum masum bakıyor ama. Sanki mafya babası değil gibi, ama öyle. Başka zaman olsa buna saatlerce güle bilirdim ama hayır şuan iş ciddiyetden dâhi ciddi.