My İmaginary Friend/ChanMin

-🔮

"Ne? Hangi durumdan?"

"En yakın arkadaşın olmasından?"

"Hayır onu seviyorum neden memnun olmayayım ki?"

"Belki de ondan hoşlanıyorsundur, başka şekilde."

Siktir git! Mümkün değil! Hayali arkadaşıma aşık olamam, bu manyakça?

"İmkansız, o... O şey,"

Lanet olsun ki Chan şuan arkamda ve ona bakmak için dönemiyorum. Vücudum zor hareket ediyor gibi.

"Neden imkansız olsun ki?"

"O gerçek olamayacak kadar güzel birisi çünkü. Bazen o gerçek mi yoksa kafamda mı yarattım bilemiyorum. Ayrıca biz birlikte büyüdük. Ona aşık olamam."

"Çoktan olmuşsun sanırım."

"Hayır."

"Aranızda ne geçti ki günlerdir bu haldesin? Anlatırsan belki onu sevmediğin konusunda ikna olabilirim."

"Bana haber vermeden gitti. Sadece biraz fazla meraklandım ve geri dönmeyeceğinden korktum. Daha fazlasını anlatamam."

"Gitme ihtimali var demek."

"Evet."

"Yalnız kalmaktan korkuyor olamazsın? Sen münzevi bir hayat yaşayan garip bir kertenkele türünden gibisin."

"Yalnız kalmaktan korkmuyorum... "

"Onun gitmesinden mi korkuyorsun?"

"Bu normal değil mi?"

"Ona aşık olmanda normal."

Bu mümkün mü? Hayır. Sanırım aklımda yarattığım mükemmel insana aşık olmak biraz ezikçe hissettiriyor.

"Neden bu kadar çok düşünüyorsun Seungmin? Eğer onu seviyorsan ne veya kim olduğunun ne önemi var ki?"

"Haklı. Sadece mutlu olmayan çalış. Kimse seni, senin kadar yargılayamaz."

Ah omzum... Varlığı çok yoğun. O kadar ki eli geçip gitmesine rağmen ağırlığını hissettim.

"Onun bana bağımlı olmasını istemek bencilce değil mi?"

"Bu bildiğin manyaklık."

"Senin için bu kadar önemli biriyse neden sevdiğini itiraf etmek bu kadar zor ki? Eminim eğer seni seviyorsa bir daha gitmeyecektir."

"Gidecek. İçimdeki ses öyle söylüyor."

"İçimizdeki ses bazen yanılabilir. Ayrıca gitmemek için elinden geleni yapacağına eminim. Tabii seni seviyorsa."

"Seni seviyorum."

Bana sarılıyor mu? Hissedebiliyorum. Çok hafif varla yok arası ama hissedebiliyorum. Boynuma çarpan nefesini ve omzuma düşen gözyaşını da. Hiçbirine dokunamıyorum. Hiçbiri bana deymiyor ama hissedebiliyorum.

"Evet beni seviyor. Daha önce söylemişti..."

"Aptalsın biliyorsun değil mi?"

"Biraz öyleyim galiba."

"Onu gördükten sonra ne kadar sevdiğini söyle ve bizimle herhangibir şeyi konuşmaktan çekinme tamam mı?"

"Tamam, söyleyeceğim!"

Yok mu? Etrafıma bakınıyorum ama ortalıkta yok. Sanırım gitti. Benim eve gidip onu ne kadar sevdiğimi söylememi bekliyor olmalı.

---