SOYSUZ

Bölüm 2 "ARAYIŞ"

Birinci bölümümüzz hayırlı uğurlu olsunnnn. Elimden geldiğince Kesit'le aynı anda yürütmeye çalışacağım ama eğer bölüm yetiştiremeyecek olursam. Kısa bir süreliğine Soysuz'u bırakırım. Ki zaten Kesit'in final olmasına çok bir şey kalmadı o yüzden çok sıkıntı olacağını sanmıyorum.

KEYİFLİİ OKUMALARRR

________________________________________________________

"Her arayış yeni bir başlangıçtır."

Günümüz, 8 Haziran 2023

3 yıldır devam eden aile arayışım yeniden doğan umutla beraber son gaz devam ediyordu. Şu an ise Brezilya'daydım. Hayvan arkadaşlarımın yoğun isteği üzerine buraya gelmiştim. Ailemi aradığımı birçok hayvan biliyordu. Nasara ailesinde üvey evlat olduğumu öğrendiğim zaman yanıma gelen kuş, bana yardım edeceğini söylemişti. Ailemi aradığımı söyleyebileceği kadar çok hayvana söylemiş ve görünüşe bakılırsa hayvanlar arsında oluşan bu dayanışma Brezilya'ya kadar gelmişti.

Söylentilere göre 29 Şubat 2000 tarihinde Amazon ormanından çıkan bir ışık birkaç araştırmacının dikkatini çekmişti. Bu gizemli ışığın kaynağını bulabilmek için derin bir araştırmaya girilmiş. Aylarca süren araştırmalarını adım adım bir kitaba aktararak kayıt altına almışlar lakin sonuç olarak ellerine somut hiçbir şey geçmemiş. Aylarca süren araştırmalarının boşa olduğunu öğrendikleri zaman kitabı yok etme kararı almışlar. Halka, o ışığın hiçbir zaman olağan üstü bir şekilde ortaya çıkmadığını sadece ışık kırılmasından ibaret olduğunu, söylemişler. Birçok insan bu anlatılanlara inanmış fakat küçük bir kesim, hâlâ o ışıkların gerçekten de olağanüstü bir şekilde ortaya çıktığına inanıyordu. Onlara göre ışık kırılması olayın üstünü kapatmak için söylenen bir yalandı. Eğer normal şartlar altında olsaydık o ışığın altında yatanı aramazdım ama ne ben normaldim ne de bulunduğum şartlar.

Doğduğum gün ortaya çıkan bu ışık ve benim hayvanlarla olan özel bağımın bir anlamı olmalıydı. Brezilya'da bulan birkaç tarihi kütüphaneyi araştırmıştım. Kitapların arasına sıkıştırılmış gazetelerin birçoğu, o kitabın halkın gözü önünde yok edildiğinin haberini yapmıştı. Ümitlerim yavaş yavaş tükenirken tüm kütüphaneleri araştırma isteğimi de göz ardı edememiştim. Gittiğim son kütüphanede yıkılan ümitlerimi tekrar toparlayan bir şey oldu. Orada okuduğum gazetedeki bir röportaj, diğer tüm gazetelerin haberini yalanlıyordu.

Çantamdan çıkardığım gazeteyi tekrar okumaya başladım.

Muhabir: Bize, aslında o kitabın hiç yok olmadığını söylüyorsunuz. Üstelik halkın önünde yakılmasına rağmen öyle mi?

Gizli tanık: Kulağa garip geldiğinin farkındayım Bayım ama o sadece bir gösteriydi. Halkın gözünü boyayarak gerçeği gizlemeye çalıştılar ve bakıyorum ki gayet de başarılı olmuşlar.

Muhabir: Gözümüzü boyadıklarını söylüyorsunuz, peki neden?

Gizli tanık: Çünkü araştırma sonucunu kimse öğrenmezse güç sadece onlarda olur. Ah hadi ama! 29 Şubat hayatımıza dört yılda bir girerken o gün ortaya çıkan ışığın bir tesadüften ibaret olduğunu mu söylüyorsunuz? Bu kadar aptal olduğunuza inanamıyorum.

Muhabir: Bu araştırma neden bu kadar önemli? Buldukları en fazla ne olabilir ki?

Gizli tanık: İşinizi gerçekten iyi yapamıyorsunuz, bir de gazeteci olacaksınız. Ormanda ölü bulunan birkaç araştırmacının bize verilen bir mesaj olduğu aşikâr.

Muhabir: Ya sizde bize yalan söylüyorsanız? Bunların hepsi bir kurmacadan ibaret olabilir.

Gizli tanık: Ya size söylediklerim doğruysa? Hükümetin sizden gizlediği şeyleri öğrenmek istemez misiniz?