SOYSUZ

BÖLÜM 4 "Anlaşma"

Hepinizee merhabaa ballarımmm. Uzun süredir aranızda yoktum ama geri geldimm... İlk üç bölümü yeniden okuyun mutlaka düzenlenmiş haliyle yeniden attım. 

Sizleri seviyorummm

KEYİFLİ OKUMALARRR

Lütfen oy vermeyi ve bolca yorum yapmayı unutmayınn. Büyüyebilmemiz için gerekli şeyler bunlarr.

___________________________________________________________

Kulaklarıma dolan yaprak sesleri uyanmama yetmişti. Hala Alf'in kucağında yatıyordum. Oturur pozisyona gelip gözlerimi ovaladım. Bu evrendeki ilk gecemi ardımda bırakmıştım. Şaşırtıcı derecede sakin ve rahat geçmişti. Bugün yaşanılacak şeyleri merak ediyordum. Başıma ne gibi olaylar gelecekti? Ne tür canlılarla tanışacaktım?

Belki Alf'ten ailem hakkında birkaç bilgi daha öğrenebilirdim ya da şu soysuz tanımının ne olduğunu.

"İlk gecen nasıldı?" Duyduğum ses ve arkamdan hissettiğim kıpırdanma ile havanın tadını çıkarmak için kapattığım gözlerimi yeniden açtım. Hava sıcaktı ve arada bir gelen esinti çok rahatlatıcıydı.

"Rahattı kesinlikle karnın yumuşacık."

"Yani rahat bir uyku uyumanı istemesem o karnı deşmem gerecek. Bu bilgi için teşekkürler Madam."

"Anlamadım ne demeye çalışıyorsun Alf?"

"Diyorum ki uyku sersemliğinden kurtulmalısın. Düşman eline geçsen tüm sırları ifşa edersin sen."

Bu konuşan Alf değildi. Yavaş hareketlerle arkamı döndüğümde yerde yatan beyaz bir kaplan ve ona yaslanmış bir adam gördüm. Bir tutamı öne gelmiş kumral rengi saçları, hardal gözlü yakışıklı biriydi. Bakışları keskin ve netti. Ne istediğini bilen birisi olduğu belliydi. Üstünde bir pelerin duruyordu. Bu oydu. Beni öldürmeye çalışan adam.

"Yoksa senin yüzüne mi uyandım ben? Hiç düşünceli bir katil değilsin. Kurbanlarının uyumasına izin vermelisin." Elimden geldiğince karşımdakinin bir katil olduğunu göz ardı etmeye çalıştım. Ayrıca kendine ölüm meleği dediğine göre gerçekten iyi bir katil olmalıydı. Yani istese beni o an da öldürebilirdi. Sadece ıskalamış gibi yaptı. Peki neden?

"Onları öldürdüğümde zaten sonsuza kadar uyuyacaklar." Dudağının sol köşesi alayla kıvrıldı.

"O zaman bana da sonsuz uykuyu bahşetmek için mi geldin? Ah bu güzel haber çünkü gerçekten çok uykum var."

"Benden korkmuyor musun?"

Olduğum yerde durmayı bırakıp tam karşısına geçtim.

"Senden korkmam için bir sebep mi var?"

"Ben bir katilim, istediğim an seni öldürebilirim."

"O zaman neden şimdi yapmıyorsun ya da neden dün yapmadın? Şu bir gerçek ki dün attığın oku bilerek ıskaladın."

Tavırları sertleşti ve oturuşu da dikleşti. "Hayır bilerek ıskalamadım sadece sen fazla şanslıydın. Eğer oku atacağım zaman o sevimli kurdun dikkatimi dağıtmasaydı şu an çoktan ölmüştün."

Kurt demişken Alf neden hala uyanmamıştı?

Alf'e doğru dönüp hafifçe sarsmaya başladım. "Birde bana güven diyordun. Adam sapık gibi uykumuzda bizi izlemiş sen hala mışıl mışıl uyuyorsun."

Bir süre aynı hızda devam ettim fakat işe yaramıyordu. O uyanmayınca bende sarsmalarımı sertleştirdim.

"Boşuna uğraşıyorsun, uyanmayacak."