21/06/2008

426 27 9
                                    

Sabahın erken saatlerinde Carol tekrardan durağa geldi. Yanında yeni öğrenmeye başladığı gitarı vardı. Normalde gitar sevse de pek hobisi değildi. Fakat hasta olan annesi ona gitar çalmasını dinlemek istediğini söyledi. Özellikle hasta olduğu için kırmak istemedi Carol. Zaten o yüzden her sabah bu saatte işe gidiyordu, para lazımdı. Babası da terk etmişti, annesine ve ona bakabilecek tek kişi kendisiydi.

Etrafına bakındı. Otobüsün gelmesine daha vardı, dünkü çocukta ortalıkta gözükmüyordu, yani rezil olucağı kimse yoktu. Yanındaki gitar çantasına uzandı ve gitarı çıkardı. Penayı da aldı ve deneme yapmak için çalmaya başladı. Fakat duyduğu tek şey anlamsız kulak çınlatan seslerdi. Uğraşlarının arasında gelen çocuğu fark etmemişti.

- Doğru çaldığına emin misin?

Duyduğu sesle sağına döndü, dünkü çocuktu. Açıkçası biraz utanmıştı birisi duyduğu için. Kafasını hayır şeklinde iki yana salladı.

- Sorun yoksa gösterebilir miyim?

Elindeki gitarı uzattı. Çocuk aldığında çalmaya başladı fakat çıkan sesler yine kulak kanatırdı. Gitarda biraz göz gezdirdi. Ardından akordunda birkaç değişiklik yaptı ve tekrardan çalmaya başladı. Olmuştu, artık sesler güzel geliyordu. Çocuk gitarı tekrardan kıza uzattı.

- Aslında ayarlamıştım...

- Nasıl olmuştur bilmiyorum ama sorun etme. Dene tekrar çalmayı.

Carol gitarı aldı ve çalmayı denedi. Yolunda gitmeyen bir şeyler vardı, beceremiyordu. Tom kızın elini tuttu ve ayarladı. O sırada Carol gözlerini çocuğun gözlerine çevirdi. Eline dokunması garip hissettirmişti. Ayrıca gözleri de hoşuna gitmişti. Çocuk kızın gözlerini üzerinde hissettiğinde bakışlarını ona çevirdi. Kız tepkisiz duruyordu. Birkaç saniye hint dizisi bakışmaları yaşadıktan sonra çocuk geri çekildi.

- İzinsiz temasta bulunmamam gerekirdi, özür dilerim.

- Hayır hayır, sorun değil. Böyle mi tutucam?

- Evet, şimdi tekrar çal.

Ve sonunda başarmıştı çalmayı. Otobüs birazdan geleceğinden gitarı çantasına kaldırdı.

- Adın ne?

- Carol, senin?

- Tom. Memnun oldum.

- Bende.

Bir süre sessiz oturduktan sonra otobüs sonunda gelebilmişti. Çantalarımı alıp ayağa kalktım ve ters dönüp yürümeye başladım.

- Yardımın için teşekkürler. Görüşürüz Tom.

- Rica ederim. Görüşürüz.

Karşılıklı gülümsemenin ardından önüme döndüm ve adımlarımı hızlandırıp otobüse bindim...

Durak / Tom KaulitzHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin