"Lanetlerimin ağzında bu denli dolanan çocuğu görmeye geldim."
*****
Ryomen Sukuna, lanetli enerjisi ve özel gücünden dolayı Amane'yi yanında tutup gücünden faydalanmak ister. Onu lanetlerine Kraliçe olarak tanıtsa bile Amane sadece Sukuna'dan kurtu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
____________________
"kabus görüyorsun"
Ter içinde, gözlerimi kulağımın dibinde gelen fısıldamasıyla aralarken kaşlarımı çatıp geri kapattım. Bir anda seslenmesi irkilmeme sebep olmuştu ancak kabusum her ne kadar onunla ilgili olsa da beni kurtarmıştı.
"Sıcak" diye homurdandığımda elleri saçlarımı buldu ve ensemden ittirdi. Anlık bir serinleme yaşamıştım ve rahat bir nefes bırakmıştım. Bu serinleme çok az sürdü çünkü vücudunu bana yaslayıp kollarını bana sararak nefes dahi alamamama sebep oldu. Üzerimizdeki çarşafı da sırtımdan indirdiğinde kıkırdayışını duydum. "seni çok yormuş olmalıyım ki verdiğim hiçbir hasar iyileşmemiş" dedi.
Yaptığıyla gurur duyuyormuş gibi bir hali vardı. En azından ses tonundan bunu çıkarmıştım.
Eli boylu boyunca sırtımda gezindi. "Diş izlerim ve parmak izlerim bile duruyor şuraya bak."
Eli belli bi noktaya baskı uyguladığında acı dolu bir inilti bırakıp "rahat dur" diye homurdandım. "Bunlar yeni şeyler değil benim için. Senden önce de lanetlerin hedefiydim."
Isırılma acısına alışıktım.
Yeni yeni uyumaya başlamıştım. Dün bana gerçekte kim olduğumu gösterdikten sonra durmamıştı. Bana yorulmayacağını söylemişti ve üstüne bunu kanıtlamıştı da.
Dün gece ne hakkında konuştuğumuzu unutturmuştu. O an yarı lanet olduğumu unutmuş ve kendimi bana yaşattığı zevke bırakmıştım.
"Diğer lanetler de seni dün geceki hâle getiriyor muydu?" Kulağıma yaklaştı. "Onlara da her pozisyonda kendini ısırtmaya izin vermiş miydin?"
Gözümün önüne birden dün gece ağzından kan sızan görüntüsü gelmişti. Sırtımdaki izler sızladı bir anlığına.
Sırtımda gezinen eli durup beni sıkıca sardı ve kendine çekti. Daha ne kadar çekebilecekse..
"Bana ne gördüğünden bahset. Seni bu kadar korkutan şey neydi kraliçem?"
Boynuma bıraktığı küçük öpücükler yavaştan uykumu açıyordu ve ben bunu istemiyordum. Geri uyumak istiyordum.
"Beni yediğini gördüm."
Öpücükleri durdu ve beni saran vücudu kasıldı.
"Sana bunu asla yapmam."
Uyku sersemi olmama rağmen dediğine hafifçe sırıttım. Elimi sırtına götürerek göğsündeki yerime iyice sindim. "Her şeyin sonunda afiyetle yenileceğimi biliyorum." Bana sarılı olan kolu daha da sıkılaştı.
"Kraliçemi yemeyeceğim."
İnkar etmesiyle gözlerimi araladım. "Yiyeceğin zaman bunu hatırlatacağım." Doğrulacağım zaman belimdeki sızı kendini belli ettiğinde yüzünü buruşturdum. Tutamadığım bir inilti çıktığında elimi kasıklarıma doğru götürdüm. Tavşanlar gibi iki dakika durmamıştık, dinlenmeme hiç fırsat vermemişti.
