Star Lovers

★4★

Yaşam neydi? Yaşamak, nefes almak neydi? Kimine göre sadece oksijen solumak olsa da yaşamak, bana göre herşeydi. Mutluluk, acı, gözyaşı, endişe, korku, şaşkınlık ve daha fazlasıydı yaşam. Ve ben yaşamanın tadını çıkarabilmek için elimden gelen herşeyi yapardım. En ufak bir olay ile huzurlu da hissederdim. Tıpkı şuan olduğu gibi.

Annemle babam yine kavga ettikten sonra annem yine sinirini benden çıkardığı için şuan saat gecenin 3 ünde yatağımda oturuyordum ve uykum yoktu. Uyku tutmadığı için, kulaklığımı ve telefonumu alıp balkona çıktım.

Kafamı gökyüzüne çevirdiğimde karanlığın havayı örttüğü gökyüzünde bir yıldız gördüm. Evet, sadece bir tane yıldız gördüm ve bu beni sevindirdi. Çünkü yıldızları çok seviyordum ve geceleri her zaman yıldız bulamazdım. Balkona oturup kulaklığımı kulağıma taktıktan sonra şarkı açıp gökyüzündeki yıldızımı izlemeye başladım.

Nedendir bilmem ama bana Minho'yu hatırlatmıştı. Neden hatırlattığı hakkında en ufak bir fikrim yokken sadece izledim oturduğum sandalyeden. Bu saatten sonra istesem de uyuyamazdım. Ve ilk defa karanlık korkutucu değil, huzur veriyordu.

---------------------------

"Günaydın"

"Günay- Jisung gözlerinin hali ne?"

Seungmin'in endişeli bir şekilde sorduğu sorudan dolayı Felix te başını çevirmişti.

"Nolmuş gözlerime?"

"Çok şişmişler"

"Çok uyudum ondandır"

Diyerek geçiştirmiştim çünkü anlatmayacaktım olanları. Ben sorunlarından bahsedebilen biri değilim ve çevreme de negatif görünmek istemem. Arkadaşlarım gece boyu ağladığımı bilmese de olur ben nasıl olsa eski halime dönüyorum. Ayrıca gece boyu uyuyamadığım için de şuan deli gibi uykum vardı. İyiki ilk ders boştu.

-----------------------------

Kafamı kaldırdığımda feci bir şekilde baş ağrısı ile uyanmıştım.

"Günaydın uyuyan güzel"

"Günaydın"

Kaşlarımı çatarak söylediğim cümleden sonra Felix konuştu.

"Jisung iyi misin?"

"İyiyim niye ki?"

"Yorgun gözüküyorsun çökmüş gibisin"

"Dün hiç uyku tutmadı ya ondandır"

Dedikten sonra birden sınıf kapısının önünde Hyunjin ve Chan'ı gördüm. Nefes nefese kalmışlardı ve hızla sınıfa girip yanımıza geldiler.

"Minho'yu gördünüz mü?"

"Hayır görmedik te ne bu haliniz noldu?"

"Minho sabah okula gelmişti konuştuk hatta ama ders başlamadan tuvalete gideceğini söyledi. Ama 2 derse de gelmedi ayrıca tuvalette değil. Telefonlarını açmıyor. Heryere baktık ama yok"

Sanırım ilk defa bu kadar endişeli hissediyordum. Ya bir şey olduysa?

"Sakin olun beraber arayalım belki buluruz"

Seungmin dedikten sonra bende kalktım ve Minho'yu aramaya karar verdik. Diğerleri önden giderken ben kimsenin bilmediği kuytu köşe yerleri düşünüyordum. Aklıma gelen soruyla Chan'a döndüm.

"Chan, sabah Minho nasıldı yani morali falan?"

"Yorgun gözüküyordu gözleri de hafif kızarmıştı pek konuşası yoktu"