Star Lovers

★20★

"Eunchae!"

Seslendiğimde bana döndü. Hemen yanına koştum.

"Yüzünün hali ne! Kim yaptı bunu sana?"

Yüzünü tutarak sorduğumda saklamaya çalıştı.

"Eunchae bir defa soracağım. Kim yaptı dedim?"

"Babam..."

Sessizce küfrettiğimde Minho da yanımızdaydı.

"Ben yetmemişim ona belli. Adi herif neden yaptı?"

"Boşver abi"

"Eunchae. Benimle konuştuğunu mu duydu?"

Sessiz kaldığında anlamıştım.

"Bu yaptıkları yeter artık"

Sinirle oradan ayrıldığımda Minho peşimden geliyordu.

Kantine indiğimizde bizimkiler bana bakıyordu.

"Jisung iyi misin? Ne oldu?"

Seungmin sormuştu.

"Babam olacak adam Eunchae'ye vurmuş"

"Ne! Şaka mı bu adam amına koyayım?"

Masaya oturduğumuzda devam ettim.

"Eunchae'yi benimle konuştuğu için dövmüş"

Sinirden bacağımı sallarken yanımdaki Minho eliyle durdurdu bacağımı.

"Asla uslanmıyor bu adam"

"Cidden"

...

"Başım ağrıyor ya gittiğimizde uyuyacağım ben"

"Çok sinir, strestendir bebeğim. Gidelim güzelce dinlen"

Minho'ya kafa salladım. Okul bitmişti ve hepimiz beraber çıkmıştık. Herkes arasında konuşurken gördüğüm kişiler bedenimin uyuşmasına yetmişti.

Annem ve babam.

"Bunlar hangi yüzle geldiler buraya?"

Diğerleri beni duyduğunda baktığım yere odaklandılar. O sıra arkamızdan da Eunchae geliyordu.

"Jisung nereye? Gitme yanlarına!"

Çocuklar arkamdan gelirken ben 'ailem' in yanına ilerliyordum.

"Ne o Eunchae'yi sıkı yönetime mi aldınız? Hangi hakla buradasınız? Anne ve baba hükmünde olamazsınız çünkü."

Karşılarında beni gördüklerinde gözlerindeki öfkeyi tekrar gördüm.

"Asıl sen hangi hakla karşımıza çıkıyorsun?"

"Eunchae'nin abisi olarak. Anne ve babalık yapamadığınız Eunchae'nin."

"Anne babalığı senden mi öğreneceğiz hadsiz?"

Babam üstüme yürümeye başlamıştı. Geri adım atmadım.

"Bu saatten öğrenseniz de bi faydası olmaz"

Eunchae yanımızda, bizimkiler de arkamdaydı. Babam bu sefer yine yakalarıma yapıştığında kollarını tuttum.

O gün dayak yediğimde, o kollar yine yakamdayken annem şimdiki gibi sadece bakmıştı.

Arkadaşlarım bizi ayırmaya çalışırken babam bağırdı.

"YEDİĞİN DAYAK YETMEMİŞ BELLİ Kİ!"

Öfke tüm bedenimi titretiyordu.

"BİZ SİZİN BOKS TORBANIZ DEĞİLİZ!"