Bizim Hikayemiz (NJR)

Bölüm 9

Ağustos 2010

Ve yine ingiltere, yine ingiltere. Neymar'dan, o sıcacık brezilyadan ayrılıp tekrar bu soğuk, her yerin ıslak olduğu bir yere gelmek biraz üzüyor ama ne bileyim alıştım sanırım.

Fakat biliyor musunuz yanı sıra her şey mükemmel gidiyor. Şarkımı milyonlar izliyor ve ben bu şarkı dolayısıyla çok fazla para kazanıyorum! Tabi hepsi babamın bankasına gidiyor ama yinede bu gelir bizim için çok iyi oldu!

Neymarı soracak olursanız oda aynı Santos, futbol, onun için hayal edemeyeceğiniz kadar para... Bu hem beni hemde onu gelecek yöünden çok mutlu ediyor.Eğer bir geleceğimiz olursa...

Ve okulların açılmasına yaklaşık 1 ay kaldı. Bu sürede tekrar Brezilya'ya gitmeyi düşünüyorum yani babamda izin verdi. Ne de olsa kendi paramla gideceğim.

1 Eylül 2010

Haydi Natalie araba hazır. Baban seni bekliyor.

''Geliyorum!''

Aşağıdan gelen annemin sesiyle birlikte hızlandım ve Elenayı öptüm, çantamıda yerden aldıktan sonra odadan çıktım. Son olarak annemlerle de öpüştükten sonra annemin ''Kendine dikkat et'' sözüne karşı sadece gülümsedim. Arabaya bindiğim de bu sefer de babam bana gülümsüyordu.

''Brezilya haaa.. Oranın sıcaklığını hisset ve Brezilya'ya, benim o güzel ülkeme onu ne kadar çok sevdiğimi söyle.''

''Söyleyeceğim baba.''

Bazen üzülüyorum. Babamın ülkesini bu kadar özlediği halde işinden dolayı gidememesine falan. Üzülüyorum.

***

Brezilya!!!! Seni çok seviyorum! Hava o kadar güzel ki uçaktan iner inmez hırkamı çıkartma gereği duydum. Koşarak uçaktan sonra geçeceğim yerlere pasaportdur kimliktir gösterdim ve hemen havaalanı girişine yürüdüm.

*NEYMAR*

Yaklaşık yarım saattir Natalie'yi bekliyorum ve onu ne kadar özlediğimi bir ben bir de Tanrı bilir. Kafamı natalienin geleceği yere doğru çevirdiğimde Tanrım, sevgilim işte orada!

Beni gördüğünde yüz ifadesi değişti ve koşmaya başladı. Bende aynı şekilde koşup ona ulaştığımda bavulunu çoktan yere bırakıp, kollarını bana dolamıştı...

''Özledim seni deli kız!!!''

''Bir de bana sor.''

***

*NATALIE*

Neymar ile evlerine geldiğimisde yine sımsıcacık gülümsemeler karşımdaydı. Nadine, NeymarPai ve Rafaela. Tanrı iyi ki beni böyle güzel insanlarla tanıştırdı. Çünkü bu kadar zorluklar geçirmiş bir aile olarak, bu kadar güçlü ve gülümsemelerini hiç yüzlerinden eksik etmemeleri çok mükemmel bir şey.

Neymar'ın odasına çıktığımızda yatağa uzandık. Yorulmuştum.

''Nasıl gidiyor?''

''Bildiğin gibi. Aynı Santos, aynı futbol. Ama her şey mükemmel. Senin nasıl?''

''Bildiğin gibi.''

Bunu dediğimde ikimizde amaçsızca güldük. Hahaha.

***

5 Eylül 2010

*NEYMAR*

SAbah kahvaltısından sonra dışarıya çıktık. Biraz yürümeye ve arkadaşlarla buluşmaya karar verdik. Her şey çok güzel ve eğlenceliydi Tanrıya şükür. Natalie yanımda, bende onun yanında. Bİzden mutlusu yok! Kumda yürürken bir ses duyduk.

''Neymar! Neymar! Buradayız!''

Arkamızı döndüğümüzde; bizim klasik arkadaşlamız vardı. Onların yanlarına gittik.

''Voleybol topu haa... Var mısınız maça?'' Natalie bunu dediğinde hepimiz elimizde olmadan 'EVET' diye bağırmıştık. Bence güzel bir maç bizi bekliyordu. Gruplara ayrıldık, maça başladık. Natalie sayı üstüne sayı alıyor, bende ayağımla ona pas kaldırıyordum. Komik anılarımız oldu ve bir sürü fotoğraf çekindik.

***

''Eğlenceliydi değil mi?''

''Ben çok eğlendim fakat yoruldum bea.''

''Çok hareketlisin Ney. Bİr zahmet yorul. Hahahah''

''Yapım öyle. Gülmesene. Natalie!'' İstemsizce onun beline kollarımı sarıp kendime çektim.

''Seni çok se-

''JUNİNHO!'' Tam zamanı ya zaten.

''NE oldu Alex?'' Hepsi yanımıza yaklaştı.

''Cuma günü Le'Costa barda parti var. Neredeyse tüm Santos orada olacak. Gelmeyeceğinizi söylemeyeceksiniz herhalde, değil mi?'' Natalie'ye baktığımda gülümsüyordu.

''Neden olmasın?''