Serendipçe🤍ʏᴀʟı çᴀᴘᴋıɴı

Bölüm 1

Sabah evde ki gürültü ile kalktım. Babam yine anneme bağırıyordu. Birşey yapar düşüncesiyle yerimden fırladım üstümü giyinip aşağıya indim.

"Lan siz beni delirticiniz mii!"

Yaklaştıkça daha çok ses geliyordu.

"Esmee,esmeee dua et kız bak dua et bu tepsiyi kafanda kırmim!"

Hemen salondan içeriye baktım. Halam ve babam oturmuş kahvaltı yapıyorlardı. Bir dakika ne. Halam ablama 40 kez "kız git Seyran'ı kaldır"dememiş miydi. Babam bu saate kadar uyuduğum için odayı basıp saçlarımı tutmamış mıydı. İmkansız. Koşa koşa ablamın yanına gittim ama... Ablam ağlıyordu.

"Ablam,aşkım iyi misin. Noldu babam mı birşey yaptı?"

"S-seyran"

Yüzünü okşamaya başladım.

"Söyle birtanem söyle"

"Hani korhanlar var ya. Ferit falan var. Onlar geliyorlarmış."

"Nasıl yanii,gerçekten mii? E ablam senin sevinmen gerekmez mii. 2 senedir seviyorsun çocuğu hem"evlenicem evlenicem"diye konuşuyorsun boş boş, evlenirsin işteeee."

"Seyran buraya,bizim eve geliyorlarmı-"

Ablam daha lafını bitirmeden boynuna atladım sonra da sarıldım. Ablamın gitmesini,tanımadığı bir adamla evlenmesini tabii ki istemiyordum,ama bu onu mutlu edecekse benim de yapabileceğim hiç birşey yoktu.

"Abla bu çok güzel bir habeerr"

"Seyran yeter!"

Diyince ürkerek biraz geri kaçtım ablamın bana vurmayacağını biliyordum ama refleksti. Ablam korktuğumu görünce yanıma yanaştı,saçlarımı okşadı.

"Ablacım özür dilerim,gerçekten çok özür dilerim. Sadece lafımı böldüğün için bir an sinirlendim tamam mı?"

Kafamı salladım.

" Bu k-korhanlar senin için geliyorlarmış... Yani Ferit'e seni isteyecekler.

Lafını bitirdiği gibi saçlarıma bir öpücük kondurdu ve hızlıca mutfaktan çıktı. Ben önce şaka olduğunu düşünüp güldüm,sonra da ablamın bu konuda ne kadar hassas olduğunu hatırladım. Ve bir delilik yapıp salona koştum.

"Baba!"

"Babaaa!!"

O sırada halamla babam avluya çıkmışlardı. Koşarak babamın ayaklarına sarıldım.

"Baba yalvarırım,nolursun ablamın söylediği şeye yalan de nolur.lütfen.baba lütfen."

"Kız kalk! Çocuk çocuk ağlama! Kalk!"

O söyleyene kadar ağladığımı fark etmemiştim. Kolumdan tuttu ve ayağa kaldırdı beni. Babam bizi ne kadar döverse dövsün ben ona asla yalvarmadım, karşısında asla ağlamadım. Bu yüzden babama göre evin en dik başlısı da,inatçısı da benim. Şimdi ona yalvardığım için dumura uğramış gibi gözüküyordu,bu sebepten beni hemen ayağa kaldırdı. Ve konuşmaya başladı.

" Ne diyisin ha söyle düzgünce ağlamadan anlat!"

"Baba,k-korhanlar beni istemeye gelmiyorlar dimi."

Babam bir süre sustu.

" Geliyorlar,geliyorlar ha bir itirazın mı var söyle varsa şimdi söyle!!"

"Baba Allah rızası için nolursun ben daha üniversiteye gideceğim ya nolursun baba,lütfen. Ya lütfen ya!"

" Kız bak evleniciğin gerdeğe giricin o sebepten bir şey yapmiyim haa! Bir daha bağırırsan gerdek merdek dinlemem kemiklerini kırarım seyran bileesiin!"(bu sahneyi yazarken kendimden igrendim)