ZEMHERİ (+18)

13. BÖLÜM

KEYİFLİ OKUMALAR...

"Ne?"

Savaş kızın meraklı gözlerle ne dediğini anlamaya çalışmasına karşı gülümsedi.

"Sanırım sana acilen İtalyanca öğretmemiz gerekiyor."

Afra omuz silkti.

"Kolay dil öğrenebiliyorum."

"Fark ettim onu. Beğendin mi yemeği?"

"Çok lezzetliydi. İtalya' ya sadece yemekleri için bile gelebilirim."

Savaş kaşlarını sahte bir kızgınlıkla çattı.

"Sanırım İtalyan yemeklerini kıskanmaya başlayacağım."

Tavrı karşısında kısık sesle güldü genç kız, Savaş' ın bakışları da gülüşüyle yumuşamıştı. Garson gelip önlerindeki yemek tabaklarını kaldırdı.

"Tatlı?" Diye sordu Savaş Afra' ya.

"Olabilir.

"Peki." Ardından garsona çevirdi bakışlarını. "Vogliamo due Tenerina." (İki Tenerina istiyoruz.)

"Subito signore." (Hemen efendim.)

Afra merakla gelecek tatlıyı beklerken bakışları arkalarındaki denize kaydı.

"Ne düşünüyorsun?"

Afra gülümseyerek baktı adama. "Denize girmeyi."

"Gideriz, zamanımız var sonuçta."

Afra' nın gözleri ışıldadı. Deniz, kum, güneş... En sevdiği üçlü, özellikle de bu ülkede insanın hayal edebileceğinden de güzeldi.

"Yarın mesela?"

Savaş başını gülümseyerek salladı. "Olur güzelim."

"Nereye gideceğiz?"

Bir süre düşündü Savaş: "Capri Adası olabilir."

Afra başını sallayarak onayladı onu, buradaki yerleri bilmediğinden rehberliği adama bırakmıştı.

"Murat' ta gelecek ama."

Bütün vücudu gerilirken bakışları sertleşti adamın. "Neden?" Olağanüstü derecede soğuk bir tonda sormuştu sorusunu. Afra sinirlendiğini fark etse de umursamadı, Murat iyi biriydi, ayrıca yaşadıkları şeyden sonra sinirlenmesi yersizdi ona göre.

"Çünkü buraya beraber geldik ve o da burayı hiç bilmiyor, seninle gezerek onu yalnız bırakamam. Tek başına tadı çıkmaz."

Savaş' ın tek kaşı sorgular biçimde havalandı.

"Ne bok yiyeceğinin neden bu kadar önemi var?"

"Çünkü ben senin aksine düşünceli bir insanım. Şu anda benimle yemek yiyebiliyor olmanın en büyük sebeplerinden biri de bu Savaş."

Savaş sinirle soluklandı. Kıskanıyordu, iliklerine kadar, bu içini yiyip bitiren his hiç hoşuna gitmiyordu. "İyi, gelsin bakalım."