My Dad is the Demon Lord [Season 2]

CHAPTER 2 (S2)

-NORTH BORDER-

" CAPTAIN!" tawag ng isang Knight at patakbong lumapit sa Capitan.

" Speak." sagot ng Captain.

" Captain, w-we can't win...... They're too strong!" takot na takot na sabi ng isang knight habang nanginginig sa takot na mamatay.

"Nonsense! They're just Demons and monsters! How could we lose that easily?!" saway ng Captain sa tauhan niya.

Mabilis naman siyang naglakad palabas ng kanyang tent at napako sa kanyang kinatatayuan ng makitang nilalamon ng apoy ang labas ng buong kampo nila.

" I-Impossible.... "nanginhinig niyang sabi.

Napatingala naman siya sa itaas at nakita ang nilalang na nangunguna sa hukbo ng mga kaaway.

His name, they heard his name from their comrades screams before their Deaths.

" ZION "

Naninginig na nakatingala ang Captain ng mga Adarlan Knights sa nilalang na lumilipad sa himpapawid.

Nakaitim ito ng kalasag ay tumutulo ang duo sa espada nito.

Malalapad na itim na pakpak, itim na buhok at matingkad na mga mata na naghahalong berde at dilaw.Bumaba ito mula sa hangin at ilang metro lang ang layo sa kanila.

Hindi magawang makagalaw ng Adarlan Captain sa takot.Sa oras na daanan ng espada ang leeg niya ay sigaradong tapos na siya.

I don't wanna die! I don't wanna die!

Yan ang paulit-ulit niyang sabi sa isip niya habang di maalis ang tingin sa Demon na naglalakad ng dahan-dahan papalapit sa kanya.

Ilang hakbang nalang ang layo nito sa kanya ng biglang isang malakas na pagsabog ang umaagaw ng atensyon nilang lahat.

Ang pagsabog ay galing sa direksyon ng mga hukbo ng Ascian Black army.

Inikot ni Zion ang kanyang mga mata para alamin kung saan nanggalung ang ataki na iyon ng biglang napatilapon siya sa biglang pagtama ng atake mismo sa harap niya.

Nang makatayo ay napablot ng alikabog ang paligid dahil sa malakas na atake.

Nag mawala ang mga alikabok ay isang kalasag na tubig ang nakaharang para protektahan ang Capitan ng Adarlan.

Nanayo naman ang mga balahibo ni Zion ng maramdaman ang isang presensya sa likod niya.

Mabilis siyang lumingon at natigilan nang makita niya kung sino iyon.

A white armor with gold patterns, a silver sword and water blades floating in both of her side pointing at him.
Pink hair and golden eyes.

Zion can never forget whose eyes are those.

Yun ang mga mata na nakatagpo sa kanya sa Faelynn meadow.

Ang mga matang malambing na ngumiti sa kanya, Mata na nagligtas sa kanya sa Ascian Domain.

Nanginnginig ang mga labi ni Zion at para bang walang boses na lumalabas sa bibig niya.

Ang malakas na kalabog ng dibdib niya dala ng matagal na pangungulila sa isang tao.

"E-Estelle..?" Zion

Malamig na mga titig, yan ang sinagot ng babae sa harap ni Zion sa kanya.

Anger are clearly visible in her eyes.

Tinangkang tawagin ulit ni Zion ang dalaga sa harap niya mula sa pangalan iyon pero bago pa man niya mabigkas ulit ang katagang iyon ay inataki na siya nito ng espada.

Nagulat naman si Zion at di makapaniwala sa na inataki siya nito.

Why is Estelle attacking him?

Yan ang naging tanong ni Zion.

11 na taon nang malaman niya na pinaalis ni Demetrius ang sarili niyang anak sa labas ng Ascian Domain.

Nang marinig niya ang balitang iyon ay tumigil siya sa kanyang insayo at mabilis na tinakbo ang Demon Palace.

Hindi siya naniwala sa balitang iyon.
Imposibling bigla nalang paalisin ni Demetrius ang sarili niyang anak.

Pero nang makarating si Zion sa Demon Palace ay di niya na nakita si Estelle.

Wala siyang makutang Estelle.

Nang makompirmang wala na nga si Estelle sa Ascian Domain ay nalaman ni Zion ang pagdating ng isang dalaga na halos kahawig ni Demetrius.

Amylis, yan ang pangalan ng babaeng sinasabi nilang tunay na anak ni Demetrius.

Kung ito ang tunay na anak ni Demetrius,.... Ano naman ang nagyari kay Estelle na inako niya ring anak?

Tinanong ni Zion lahat ng pwede niyang pagtanungan kung nasaan si Estelle... Pero walang nakakaalam.
Nawala din ang maid na laging kasama ni Estelle pati ang knight na bantay nito.

Hinanap niya si Estelle, hanggang ngayon hinanap niya hindi siya kailan man tumigil.

Pero lumipas lang ang maraming taon, matapos ang 11 na taon,ngayon ay nasa harap niya na ito.

At nang salubungin niya ang mga mata ni Estelle sa harap niya ay malamig na titig ang natanggap niya habang tinututukan siya ng eapada nito.

Doon niya napagtanto, gustuhin niya man o sa hindi....

...... WALA NA ANG ESTELLE SA MGA MATA NG DALAGA SA HARAP NIYA.

Ang dalawang nilalang na magkaharap ngayon ay ang 1st Commander ng Ascian Black Army at at ang tinaguriang War Lord ng Adarlan.

Mahigpit na napahawak si Zion sa kanyang espada at bahagyang napakagat sa labi niya.

Madiin niyang pinikit ang mga mata niya at tinago lungkot at sakit sa mga mata niya.

Nang minulat niya ang mga mata niya ay tinignan niya ang dalaga sa harapan niya saka inangat ang espada na dala niya.

At sa si malamang hudyat ay nagsitagisan ang espada nilang dalawa.

Malakas, malupit, at bayolente ang mga ataki nila sa isa't isa.

Sa tuwing nagtatagisan ang ng lakas ang espada nilang dalawa ay mataimtim na tinititigan ni Zion ang mga mata ng dalaga.

Hinahanap niya ang kaibigan niya sa mga matang iyon na tinatago ng malamig na mga titig.

Ngayong nahanap niya na ang matagal niya nang hinahanap ay imposibling sumuko siya.

Handa siyang makipagtagisan ng espada kahit ilang taon pa ang lumipas mapalabas niya lang ang Estelle na nakatago sa loob ng dalaga sa harap niya.

" Ahhhhhhh!!!!!!!" sigaw niya at buong lakas na inataki si Ares.

Sinangga naman ito ni Ares at nagtapo ang mga mata nilang dalawa ni Zion.

Ang buong akala niya ay di na kailan man magko-krus ang landas nilang dalawa.

Sa pagitan niya at ng Ascian Domain,labis niyang hiniling na hindi na muli silang makita, at magtagpo balang araw pero...... Pinaglalaruan nga talaga siguro siya ng tadhana.

" Autumnus!" Ares

* BOGSHHHHHHHH!!!! *

She will never let any people in her life again.